вика (гл.) - дум (изв.)

Околу кацата се киселеа истрошени мисли се врткаа и кучиња што веќе папсале од лаење а тук-там ќе се припојавеше и по некоја баба со сукало - време било за зелник, време било сите да викаат дум Павле, дум.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)