види (гл.) - нејзин (прид.)

Огнот се вивнал и пушта златни пламени и искри и на Доста ѝ се претвораат во безброј ѕвезди што ја осветлуваат куќата за подобро да може да ја види нејзината искра, од која има да пламне силен оган во нејзината згасната душа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но, се излагав кога ја видов нејзината борбеност.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Самракот однадвор е сѐ уште посветол од темницата во собата и можам да го видам нејзиното лице, прилепено на прозорското стакло, и разголениот врат, во бледиот, умирачки здив на денот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
9. Види Villiam Camfield, Marcel Duchamp: Fountain, Houston Fine Arts Press, 1989, кат. бр 12, стр 170.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
10. Според Бретон, тој за прв пат ги видел нејзините дела во 1943; види го неговиот есеј “Marija” во Marija exh, кат. на галеријата Julien Levy, New York, 1948, (повторно објавено во Le Surrealisme et la Peinture од Бретон, Paris, 1965, стр. 318 -21).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури тогаш Рада го виде нејзиното лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зарем беше толку слеп, не ѝ погледна во очи на Рада, не ја виде нејзината невиност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Видов како се движи меѓу луѓето, ја видов нејзината црвена чанта налик на нишало од некоја играчка, како ја подигнува главата за да ги прочита натписите, двоумејќи се за момент, за конечно да се упати налево, а налево е излезот што избива на улица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мајка, од една страна, му се радуваше на патувањето во Албанија зашто првин ќе ги видев нејзините преоста­нати живи, но таа, од друга страна, тајум стравуваше дека ќе биде немоќна на местото на Татко да ми го даде конечниот совет да патувам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше задоволна што немаше никој во куќата да го види нејзиниот страв.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тогаш тој, во својата душа, знаеше дека таа беше во собата, и тогаш во темната месечева светлина, што се процедуваше низ пердињата, ја виде неа како жива слика, го виде нејзиното убаво бледо лице, дебелиот кок руса коса, и начинот на кој го движеше своето вито тело.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како да му ја објаснам осаменоста на некој што никогаш не ја видел нејзината боја?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога ја виде нејзината врамена фотографија при неговата прва посета на домот на дедо си, ја препозна и рече дека брат му му кажувал дека таа сега лежи в земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ретко го носеа кај Зигмунд. „Дедо можеби сака да го посетам,“ рече кога Матилда го доведе кај нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не се врати. Ама оние кои умеат да се свртат кон секоја виулица што доаѓа откај Црвен рид, секогаш се во можност да ја видат нејзината црвена шамија распната пред крилата на ветерот што се готви за на пат?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Толку многу стари Србинки ми беа раскажувале за Скадарската кула, што едноставно сакав да го видам нејзиниот излижан камен и да се уверам дали тука постои, како што се раскажува, млечна белузлава трага...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Така си е тоа. Вие сте како и сите ние. Кога ќе помислам дека глупаците тврдат оти на нашево време му недостасува поезија – небаре тоа нема свои надреалисти, свои пророци, свои филмски ѕвезди и диктатори!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)