вели (гл.) - човек (имн.)

- Има и од пиле млеко, - ми вели човекот, ем шеговито ем со блажена насмевка на лицето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Слушај, ама да не си зинал некому! - Како бунар сум за тоа, - вели човекот. – Само ти кажи ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ние веќе бевме тргнати за Солун, вели човекот, ама од пол пат нѐ вратија...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така, на превара, нѐ разоружаа, вели човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И Грците живеат заедно со нас, велат луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар се премажи жената, си велеа луѓето што ме познаваа, зар се оставија со Никифор Абазовски и се омажи за командирот Ксантос?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што? — Ќе кажам, вели човекот, во Скопје стана буна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Германци нема, ми велат луѓево, сега ние сме Германци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе си најдете, ни велат луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А како бре, главчо, ќе ја истресеш или ќе ја излижеш од себе таа миризлива бела или сина или каква друга кралска сапуница? А? Добро вели човекот. Под туш! Само под туш! Раскажувај, другар!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Добро, - вели човекот, - ама бива ли вашата зграда да изгледа вака грдо?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Да те прашам нешто, му велам. - Прашај, вели човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море молчи кога не те заклале, ми вели човекот и си заминува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе го продавам детето, вели татко, не знае да делка, вели, и не го сакам за роднина, - Не карај го детето, велат луѓето, туку неговото незнаење карај го, му велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да се опулиш под мишката од ваперов син и ќе ја видиш ваперката, му вели човекот на татка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кај одиш сега ти, го прашувам. - Надолу, ми вели човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај се пулиш кога лажеш, вели човекот, оди и не задирај се со мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)