вели (гл.) - дедо (имн.)

Но средната секогаш мораше да биде слободна, „за внукот“, како што велеше дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Те сакам, кој ти рекол дека не те сакам, - вели дедо Спасе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Еве вака: “Си било едно дете...“ - Остави ме, чедо! - уморно вели дедо Спасе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Па, лета високо, високо! - вели дедото и се чуди.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но луѓето пуштаат брада, велеше дедо му, и кога некоја мачнина ќе му завладее во душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сакаш овде да а доведеме да се видите, или пак, она коа шо рече — тамо да ѝ појдеме — му вели дедот Петко на Илка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Нејсе, — вели дедот Петко. — Дури да и нараниме маските, да се обујме, да се замиеме образ, па шо се вели, дури да поручаме, и времето ќе дојде за одење.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Не знам, внучко, — вели дедот Карабуклија, — ама петлите се пеани, еднаш или двапати, не ѝ стори дикат. Сега ќе излеза надвор на малата врата и ќе вида.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се точат срповите, се прават нови витли, опинци; се стегаат и Сукаловци и меѓу првите излегоа — „сосем дом, сосем чад“ — што велеше дедот поп Трајко кога креваше панаѓии.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Mope, ќе си го наконте Ило ако сака да му светне куќата! — вели дедот Петко. — Стоаонка му остави алишча исав.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Шо велиш ти, Досто? — вели дедот Петко, кој сега доби особено расположение кога виде оти неговиот труд роди добар плод.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
КОСТАДИН: Ха, ха, ха!... Куче е тој! Куче чорбаџиско! Право вели дедо Насте!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: (Влегува задишан). На здравје да ви е вечерата!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Лесно е, - велеше дедо Геро, - човеку да му напакостиш, па макар и кога заслужил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Белки“, му вели дедо ти, а ниту се смее, ниту се радува, само се загледува во стравот на нашите лица и се чуди.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Те држат како прогонета ѕверка, ништо да не можеш да направиш, а постојано да гледаш што се прави со тебе. „Според човекот и несреќата, велеше дедо, за секој друг човек, друга несреќа.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да му ја знам адресата на Господ, вели дедо...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе од ништо не се гнасам, што се вели, ништо не пребирам. ,Гладна свиња не одбира помија", велеше дедо. 18.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае овдека од кога не поминал човек. ,А кај што не врви човек, не стои ни животно", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова и за нас се моча, вели дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ така, на смени. „По секоја угорница, ќе ти дојде удолница", велеше дедо. 46.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влезен е ѓаволот во луѓето, што се вели, а ,ѓаволот откај газот влегува, а од уста излегува", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— ,Не тепај го по уста оној што го прашуваш", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не колни го детето, вели дедо, а сестра ми само гледа и трепка со очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледав по расцутениот кантарион што му се нишаше над главата, ко запалена свеќа. „Ако се смешаш со змии, велеше дедо, не можеш друго да бидеш.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И го наврев фустанот на мене. ,Во сушно време и градот аредисва", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
О, боже, каква радост на сркањето, на џвакањето! ,Тешко на тој што не знае за сиромаштија, велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека му е лесна земјата на Никифор Абазовски, си реков. ,И дрвото не е дрво, ако не се чуе неговото паѓање", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ајде дома, вели дедо, и затворите се за луѓе, повторува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со малку се разбравме. ,Кај кушо куче не се бара опашка", велеше дедо. 69.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Гледаш што ни прават Грците, вели дедо, и комунистите лажеле ко другите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да не оставаш, Небеска, вели дедо, за едно исто двапати да се усрамиш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Првин се сече на крст, вели дедо, и за лебот е Велигден денеска.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Вие сте ја заборавиле својата класна припадност, вели, вие сте закоравени националисти, вели, го губи умот од бес. „Само во празна глава не можеш ништо да туриш, велеше дедо, а празното најдалеку се слуша.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, и тие не се кажуваат. ,Змијата не ги кажува нозете", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко животно од некое крајче на дупката своја. ,Само природата не знае за лага, велеше дедо, нејзината вистина е постојана".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И да го мените светот, не менувајте го своето минато, вели дедо, никаде не одете без него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае што ме натера ѓаволот. „Неволјата не оди сама, велеше дедо, не прави трошок за малку.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Види ваму: човек што не е за својот народ, не останува со ниеден. „Гомното од сите страни исто смрди, велеше дедо, од кај да му се доближиш, исто.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тешко на тој што не знае што е сиромаштија, вели дедо, оти никогаш не ќе дознае колку е слатко јадењето кога си изгладнет.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не го знаете нивното лицемерие, вели дедо, сѐ што ќе ви ветат пак ќе погазат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ни ги наполнија куќите со сираци, вели дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На стар човек и новото алиште е старо, вели дедо, а околу очите му се собираат брчки ко бранчиња вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во 1949 година загина мажот ми, Никифор Абазовски. „Највисоките глави најбргу паѓаат", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како цел живот да сум била овдека ми иде. „Животот е голема лага, велеше дедо, а ние сме тука за да биде уште поголема.“ 49.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сонцето е поголемо пред бура, вели дедо, секогаш пред голем дожд е поголемо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нашата најголема вина беше што не бевме Грци. „Омразата е како и накапката на алиштето, велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние сите знаеме дека годинава, на тој студ, крстот не можел да не замрзне, ама „додека не видиш не верувај“ велеше дедо ми Крстин.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Гошко, гледај авион! - вели дедото. - Па што ако е авион! - вели Гошко и не ја крева главата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Па, лета високо, високо! - вели дедото и се чуди. - Па што ако лета високо! - пак одговара Гошко и не ја крева главата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)