вели (гл.) - има (гл.)

Селим-бег од Коњари продолжи да раскажува: – Ене онаму, откај што огрева сонцето – и покажа со рака преку високите Селечки Планини – таму зад оние високи ридишта, велат имало земја каде што наша нога не стапнала и имало луѓе – ѓаури што не признавале ни цара ни везира.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
МАТЕЈ: Не велам не е. Велам има место. (Пауза. Се гледаат во тишина.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)