бучи (гл.) - и (сврз.)

Мене ми се пресекоа нозете. Почна да ми се врти во главата. Во ушите ми бучеше и сиот се растреперив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Горе бучат и вијат буките. Од големиот студ - трештат и пукаат стеблата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Реката бучи и половината нивни зборови ги однесува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Реката бучи и половината нивни зборови ги однесува.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)