брчка (гл.) - чело (имн.)

Имаше во него нешто старо, некаков печат на прерана старост, иако под брчките (особено често го брчкаше челото, што заедно со очилата со ефтини рамки му даваше изглед на млад старец) се гледаше дека тоа е лице на дете.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги брчкаа челата небаре од преголема мисла и длабока умисла сами се избраздиле.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)