брза (гл.) - во (предл.)

Но, сепак, ако му се случеше на некого да му претрча срна пред очите, тој добро гледаше каде бега таа, и брзаше во Охрид да му јави на пашата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но не брзај во потрагата, зашто верувам кога ќе дојде времето и тој сам ќе те побара.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мораше да е многу внимателен, претпазлив за да не предизвика уште поголема штета и затоа не брзаше во превземањето нови чекори.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ја извади и ја стави на масата.  „Татко ми ми рече дека отсега натаму, ова треба да го носиме секогаш кога излегуваме на улица”.  Мајка ми, секогаш брза во реакциите, дојде до масата и ја зеде ѕвездата.  „Какви се тие глупости, ќерко!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но умирачката, оче, има свој есап: половина лице ми е истинато и скаменето, утре можам да се вкочанам до ножните прсти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Брзам во овој свој последен ден да дораскажам и не можам: ноќе го сонувам настанот, имам деведесет и пет години, и веќе не знам што сум сонил а што сум доживеал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјата мила, мајчица наша колку е сочна, мека, брзајте в ниви, орачи мои, сеидба вас ве чека!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Кловнот брза во далечниот минат свет и се сретнува со еден друг Август Рицман. Млад и прав, стегнат во црвено трико.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во таа билошка машина во телото, во кое се сместени милијарди разни клетки, сите се раздвижени, брзаат во извршување на своите активности, деноноќно – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба,  кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)