блика (гл.) - во (предл.)

Осамени меѓу прастарите стебла Ја слушате виолината на Марин Сореску, А потоа долго Жан Пол Гибер Ви го толкува лицето на благата смрт. (Сина вода блика во сеќавањето: Од мостот на Незвал Гледате жена во множина).
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Пролетта бликаше во својот полн сјај.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сцената блика во огномет од метаморфози.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кроткост и добрина бликаше во очите и гласовите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кули се претвораат во нимфи, ветерници во Најади.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можеа со еден поглед да го опфатат и целиот оној огромен човек пред себе, онака црвенокос, со здравје на бог, што бликаше во секое негово движење, во секое влакно од неговата коса, и наеднаш имаа исподзаборавено на сѐ друго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)