блика (гл.) - некаков (зам.)

Одненадеж сети милина дека пропаѓа во тие о ч и д л а б о к и, чиниш длабок вир - ама од него блика некаква с в е т л и н а... заџарена молчи.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Погледна и на Велика. Ги гледа и ѝ се чини дека врз нивните образи ту отсјајува радост, ту тага, ту болка и неотстаплива е мислата дека кај сите блика некакво задоволство затоа што и денес тука пак се сите заедно - здрави и неповрдени.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)