бил (гл.) - веќе (прил.)

„Мора да сте биле веќе возрасен човек пред да се родам јас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А Тоше дојде еднаш пред да заврне снег и од тогаш не бил веќе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сум бил јас, Луцијо, сум бил веќе еднаш и момче, и девојка, и грмушка, и риба што скока од водата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Салата била веќе полна кога кратко време пред 3 часот (“алатурка“) пристигнал валијата Хасан Фехми-паша и го зазел своето место недалеку од претседателската фотелја, до него седнал командантот на Третата армија маршалот Хаири-паша.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тогаш тој бил веќе командант на бригада.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Пеел, потоа пиел, најпосле плачел, воздивнал Чучук- Андреј. - И го снемало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мирисало на кланици; и навистина најпрвин по скомињава и горчлива реа се почувствувало, потоа можело и да се види дека остра дурија му ја копа утробата на несреќникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Човекот и со десет животи ќе бил веќе мртов, и со дваесет, и со повеќе, но продолжувало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил веќе ни Мустафа-ефендија ни Григор, казанџиски побратим.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Саше обожава театар. На претставата „Болва во уво“ бил веќе десет пати, на „Солунски патрдии“ можеби и повеќе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога се вратила Ервехе во Лесковик, била веќе израсната мома.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)