бил (гл.) - вешт (прид.)

Теоретичарите секогаш биле вешти во пишување - litterati - и се бореле против размислувањето во слики, значи против магиското мислење.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Така, борбите се воделе секојдневно и веројатно тврдината никогаш немала да падне ако не се случело предавство.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Биле вешти занаетчии: за малку леб од вршник, варен компир, изварка со лути пиперки или пресолена пастрма, ги прекројувале нагнилите куќни покриви, ваделе за две деца беневречиња од стари таткови или дедови тулуми од тежок валавичарски шајак, крпеле или делкале нови каци, крбла, корита.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оние што имале по едно воле веќе се здружиле по двајца на запрега и веќе ги преуредиле колите ослободувајќи ги од одвишноста на сплетените ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во античко време единствени луѓе што знаеле да читаат и пишуваат биле вештите писатели, писари, калиграфи и препишувачи кои биле способни да меморираат шест илјади пиктограми или хиероглифи неопходни за пишување на старите јазици.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Млад, убаво развиен и со црни како јаглен очи, младиот воин го заробил срцето на убавата, но наивна принцеза.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И тие биле вешти борци кои живееле буквално во седлата од своите коњи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Теоретичарите од секогаш биле вешти во пишување - litterati - и се бореле против мислењето во слики, значи против магичното мислење, и размислувале за видовите букви.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)