Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На пример, законски права од осигурување во случај на невработеност, кај нас се: 1) паричен надоместок; 2) подготовка за вработување (обука, преквалификација или доквалификација); 3) право на здравствена заштита, во согласност со прописите за здравствена заштита; 4) право на пензиско и инвалидско осигурување, во согласност со прописите за ПИО на невработено лице корисник на паричен надоместок, на кое му недостасуваат најмногу до пет години пред исполнување услови за стекнување право на старосна пензија – а кое нема 15 години стаж на осигурување, до остварување на овој стаж; и 5) права на инвалидни лица за вработување со поволни услови во согласност со закон (чл. 54, ЗВОСН – неофицијален ПТ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, правото на паричен надоместок, иако тој плаќал за тоа додека бил во работен однос (!?), не може да оствари невработено лице на кое работниот однос му престанал поради: (а) давање писмена изјава на работникот дека сака да му престане работниот однос, освен ако таквата изјава е дадена поради промена на местото на живеење на брачниот другар или склучување на брак; (б) спогодбено престанување на работниот однос; (в) остварува права од работен однос спротивно на закон; (г) престанок на работен однос по сила на закон, освен во случај на престанок на правното лице поради стечај; (д) неоправдано изостанување од работа последовно три работни дена или пет работни дена со прекин во текот на една година; (ѓ) престанокот на работниот однос со отказ од страна на работодавецот за кршење на работната дисциплина или неисполнување на обврските утврдени со закон, колективен договор и договор за работа; (е) одбивање да работи на работи на кои е распореден во согласност со закон; (ж) одбивање да биде преземан со спогодба кај друг работодавец во согласност со закон; (з) одбивање обука, преквалификација или доквалификација за друго работно место кај ист или друг работодавец, што му се обезбедува во согласност со закон; (ѕ) губење на работната способност согласно со прописите за ПИО; (и) исполнување услови за остварување право на пензија (чл. 67, ЗВОСН – неофицијален ПТ). 107

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тики: Чедо бил во Чикаго?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Освен тоа, словенските народи одржувале голем број контакти со други народи, кои веќе долго време познавале и применувале писма од најразличен тип: од силабариум, преземен од Евреите кај Хазарите, со кои Словените биле во блиски трговски врски, до алфабетот кај Грците, така што не е тешко да се претпостави дека ваквите контакти и запознавањето на други типови писма овозможиле подготвување на солидна почва за настанок на словенското писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

А како и нема кога земаше приватни часови по танц од најдобрите степ мајстори во Чикаго.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Притоа, не станува збор ниту за некое подоцнежно вметнување на спорната одломка во текстот на житието, затоа што истиот текст се јавува во секој од околу 50 списоци на житието.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Просто немаше кога, а не дека нашите семејства биле во кавга.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Значи“, објасни Пере, „ти и жена ти Агна божем не сте биле во добри односи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сонцето ме потсети на Агна, на нејзината желба, секогаш во летата кога сме биле во Маказар, да ги гледа ваквите изгреви.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во времето кога бил во ауденција кај султанот, Никола Поцо полека веќе се подготвувал за враќање во Маказар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Ох, така кажи“, реков победнички јас, „семејствата Поцо и Кочовите биле во големо нетрпение и во еден вид натпревар за престижот во Маказар“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој би бил во состојба да изваја глава, најубава што е можно, за таа глава да го обожува, а потоа, ако затреба, да ја стави под нож.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Добро“, реков, поднаместувајќи ги подврзаните листови пред мене на масата, „но јасно е дека, независно што бил во Цариград, Никола Поцо бил обземен од работите во врска со неговото добродетелство“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Впрочем, Никола се сметал за ктитор, та бил сигурен дека ќе биде закопан до олтарот, каде што неколку години пред тоа бил закопан еден член од семејството Поцо, свештеникот Горѓија, “Георгиа Иереј“, кој бил во добри односи со Никола и кој свештеникувал кусо време, бидејќи се разболел и рано умрел.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ми рече дека штом го предлагам тоа јас, дека мора да има смисла, дека тој во тоа не се сомнева, дека јас сум му бил гаранција, дека слушнал оти сега сум бил во тој крај, дека весниците пишувале за тоа и дека и тој ги чека моите големи и градителски, но исто така, и книжевни дела.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Што е право, тоа од атер за татко ми, со него Ризван бег беше бил во пријателство.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој мене ... „не сум бил во право, сум бил збунет, ќе ме лечел”...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Ми велеше ...кај ќе одиш таму?

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тој бил во Скопје во 1924 година.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Кога би постоело такво нешто, продолжуваат инпликациите, од сопствените когнитивни ресурси би можеле да препознаеме дека коректно употребуваме некој израз, (или, поопшто, следиме некои правило).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ако не би бил во состојба да се почувствувам како гад, би можел константно, бесчувствително и несвесно да бидам гад.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но дел од случајот на приватниот јазик се состои во тоа што бидејќи не би можело да има независна проверка на нечие употребување на овие внатрешни когнитивни ресурси, човек не би бил во состојба да ја препознае нивната употреба како коректна, и според тоа, за него воопшто не би можело да се каже дека го употребува изразот (го следи правилото).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

За Балкан, да не правиме ни муабет... Дали самиот повремено се чувствуваш како гад?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Гледаше како денот полека се излачува од муграта. Му дојде в глава помислата дека долго не бил во синагога.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

По реализацијата на тие итни задачи можеше да го сврти вниманието кон спецификите на ова мало островце.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Од друга страна пак, тој и владиката беа два поглавара на островот и во тешките времиња на италијанската окупација беа упатени еден на друг многу повеќе одошто тоа би биле во времињата на слобода и на мир. Со тие чувствувања, впрочем и се собра овој одбор под иницијатива на локалното свештеништво и на градоначалникот Карер, на оловниот ден што навестуваше скорешен дожд, трпеливо да го чека владиката на закинтското пристаништето. И додека групата на молот уште немаше видено дека тој наближува, од прозорецот на својата канцеларија појавувањето на бродот на хоризонтот го виде Паул Беренц, началникот на СС единицата на островот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И ја барам Вашата поддршка во однос на она што притоа му го наложив”, одговори Беренц, иако беше известен дека веднаш по посетата кај него градоначалникот бил во посета на владиката. „Вчера се видов и јас со господинот Карер, но тоа беше една неслужебна средба.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„За што се работи, командиру?“ „Нам ни е неопходна деталната листа на еврејските семејства што тука живеат”, рече Беренц. „И?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На речиси комичен начин во интервјуто тоа го кажува и самиот Висковиќ потсетувајќи нè на познатиот факт дека Ласиќ мошне често ја пројоцира сопствената личност во опусот на Крлежа, односно конкретно: “Крлежа требал да го направи она што тој (Ласиќ) би го направил да бил во неговата кожа”.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Ако најнапред не сте го посетиле нашиот павилјон, или оние големи, доминантните павилјони на САД, на СССР и на Франција, а сте биле во павилјоните на Чехословачка, Швајцарија, Бразилија и слични на нив, а потоа сте заминале во југословенскиот, чувствувате две различни концепции во истапувањата на Изложбата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во раскошните Версајски дворци, кои фрапираат и по грандиозноста и по својата монументалност, чичеронот нè водеше многу брзо од еден на друг кат, од една во друга сала и, од сето она што го гледавме, во свеста остануваше само мислата дека еден ден ќе можеш да кажеш, ако запраша некој, дека си бил во Париз, и си го видел и Версај. Ништо повеќе од тоа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Пензионер. Виолинист. Концерт-мајстор во ансамблот „Концерт-Прага“. Бил во Југославија со ансамблот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Убаво е во Варшава да се пресечуваат нејзините улици, да се шета така бесцелно, од едно до друго место и, се разбира, не ќе сметаш дека си бил во неа, ако не си се надвиснал над Висла од мостовите, таму близу до Воениот музеј.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Не ќе може некој да рече дека бил во Амстердам ако не ја види неговата најголема знаменитост: цвеќарниците и берзата на цвеќето на Алсмер, гратче на дофат на Амстердам, кое може да се смета за негово подалечно градско подрачје.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Стопаните си прават реклама а пак на посетителите им прави чест да кажат дека биле во кафеаната во која, како гости, престојувале значајни француски личности од литературата, уметноста и политиката...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Секој наш турист не се смета дека бил во софија ако на враќање со себе не понесе кожни ракавици и родопски ќебиња или некаков сервис од порцелан.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Странецот што бил во Прага ќе остане многу посиромашен, ако не ги посети Храдчани.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кој бил во Париз добро знае дека за еден ден не може да се разгледа „Лувр“ и да се појде до Версај.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

МНОГУ се пишувало и уште многу ќе се пишува за Париз зашто секој кој што бил во него на свој начин го доживувал.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Прага ја пресекуваат многу дијагонали, но некои од нив се најневралгичните точки и ако на нив не си стапил, тогаш не си бил во Прага, не си можел да ја почувствуваш.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Роберт бил во Македонија и многу воодушевено говори за Дојран, за Скопје, за „бетонците“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

- А, скопјанче си. Ами и јас сум била во Скопје.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

На младината денес многу повеќе ⥊ е достапен цел куп зависнички и опасни дроги отколку на нивните родители, што биле во шеесеттите години пионери на тоа подрачје.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова е мошне индикативен дел од најновото творештво на поетот, затоа што и љубовта и каменот и птицата стануваат нешто што никогаш не биле во неговото пеење: стануваат само и единствено тоа што се.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Таква болештина се закачува на берзите каде што секогаш со задоцнување признаваат дека Маркс бил во право.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Гуле му рече дека бил во Битола, го нашле луѓе од окружниот комитет, кои слушнале што прави он по Мариово и во писмото го советуваат да не го диви народот, ами да гледа да се смири и да работи како што работеше во востанието, да ги прибира и бодри луѓето оти пак ќе ни требаат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Е, е, е! Се разбра таа, џанум! Сакаат да му го наметнат на Толета пак јаремот од нивната организација, ама на! — изговори Толе подругливо и го удри кундакот од манлихерката.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И така бргу сум дојден, та ќе ги убедувам агите оти не сум ни бил в планина.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мислам дека ќе фати оваа боја, а? — Убаво си ја скроил.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Макар што не е баш јасно дали очајниците се на морската шир или во некој од романите за почетокот на дваесет и првиот век, Габриел Гарсија Маркес, кога би бил во дворот на куќата во Картагена секако ќе им викнеше дека кој има многу ѕвезди и губи многу ѕвезди, Гбриел Гарсија Маркес, малку омлитавен и многу задишан, бездруго ќе си спомнеше и на неговите тажни курви, ќе го отклучеше чекмеџето и со други сеќавања, задолжително ќе излупеше една банана од плантажите кај Аракатака, ех, од Аракатака, вака така до врвот на сопствената мака - нема белки овој свет да стане мал крематориум на големи соништа.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Но пред нивното пристигнување тие се разбегале.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Таа борба бугарската буржоазија ја искористила за да го прошири своето влијание во Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Од Македонија богомилството се проширило и во другите балкански земји кои биле во составот на Самоиловото царство како и во Франција, Италија и др. земји.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Поради својата активност бил во затвор две години. Умира во Моравија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во вардарскиот дел на Македонија, во времето кога на чело на Покраинкиот комитет на КПЈ за Македонија се наоѓал Методија Шаторов-Шарло (1940-41), ПК бил преименуван во Покраински комитет на Комунистичката партија во Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Овие дејци, како и народните училишта во Македонија, биле во постојана борба со грчката буржоазија и свештенство.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

МАНАПО имал обележје на народен фронт и бил во непосредна врска со македонското комунистичко движење.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Османлиите се упатиле кон Скопје кој бил во рацете на ајдутите.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

До 1878 бугарската пропаганда во Македонија имала предност во однос на другите две пропаганди поради фактот што дотогаш Бугарија и Македонија биле во рамките на Османлиската империја и заеднички воделе борби за национално ослободување од повеќевековното османлиско ропство и духовно ослободување од стегите на грчката патријаршија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

МАКЕДОНИЈА ВО ВРЕМЕ НА ПРВАТА СВЕТСКА ВОЈНА

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Востанието било во крв задушено.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Нивните напори вродиле со плод и во втората половина на XIX век значително нараснал бројот на училиштата.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Овде ги затекнале Словените кои биле обединети во сојуз на “Седумте племиња” и биле во фаза на формирање на своја држава.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Роден е во семејство на ирски католици во Масачусетс, а неговиот татко бил офицер. 112 okno.mk Лири завршил факултет, кратко време бил во војска и започнал академска кариера.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Меѓутоа, Едмондс бил во право кога истакнал дека во случај “несогласувањата меѓу оние кои се за независна Македонија и Грците продолжат по војната, народот од Преспа со сегашните размислувања ќе биде за независна Македонија“, бидејќи “сигурен сум дека ЕАМ-ЕЛАС навистина сакаат да ги осигураат пред воените грчки денови“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во својата процена капетанот Морган, бил во право, во однос на политичките погледи на “Македонските Словени, Арнаути и Срби“ кои “традиционално се различни.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Нејзиниот центар бил во Мола ди Бари.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Кога пристигнале кај вас, дали претходно биле во Југославиа каде и кога, зборуваат на нашиот јазик, или поединец кој не е во врска со нашиот штаб“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Но настаните во Македонија и постојаните посети од Маклин и укажувањето за територијалните аспирации на македонското политичко и воено раководство, а кои не биле во интерес на британските долгорочни воени цели во однос на Балканот, го принудиле Тито да преземе енергични мерки во однос на настаните во Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

265 Единците на НОВ и ПО на Македонија посебно биле заинтересирани до кој степен британските воздушни сили биле во состојба да помогнат со бомбардирање на германските единици кои се повлекувале.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Британскиот агент успеал да постави агент и во Гевгелија, а исто така бил во контакт и со групата во Порече. 59

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Практично, секој оној кој се борел со илегални средства против непријателот и не бил во униформа технички бил партизан и како таков можел да биде убиен или фатен.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Никогаш целиот не си бил во едно доживување, од кое не можеш да се отплеткаш.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Од една страна уметничкиот прогрес секогаш бил во непосредна врска со прогресот на науките и социјалните односи во едно општество.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Документот бил во бункерите на ОРТФ осум години.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Таа ноќ Џонс бил тој човек, измислувајќи систем од јажиња и чекрци со чија помош бил во состојба да се подигне себеси за да може да ги наслика горните делови од платното, кои инаку не можел да ги досегне.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

За да ѝ се врати мора да стане полн во своето битие, да го запознае рајското доживување на полнотија кое не го запознал во детството, иако несомнено го оживеал како продуктивен уметник.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ничеовото разликување ги одразувало различните чувства на телото - само-максимализирачко топло тело во контраст со само-минимализирач кото ладно тело.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ниче ги разликувал уметниците кои создаваат од чувство на внатрешна исполне тост и оние кои создаваат од чувство на ограниченост, то ест, максималисти и минималисти; во оваа смисла, Бојс однатре бил минималист, а однадвор максималист.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој повторно е непријателски расположен кон авторитетот, дури до иконокластички степен на наслада.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој, исто така смета дека претходните генерации не биле во право и дека не може многу да се научи од нив (ако тие и треба да се проучуваат тоа е главно заради идентификување на грешките со кои не навлекоа во форма на дихотомиски пристрасности и логоцентрични предрасуди.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога тоа и го кажав, ми кажа што рекол: дека еден ден, додека влегувал во метро, видел еден човек како им продава моливи на две жени - човек без нозе, кој се движел со помош на платформа на тркала.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Чувството на штета е присутно во целата уметност на Бојс.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бојс однатре бил минималиста - ладен - но бил во состојба, како пчела, да ги максимализира своите извори - да стане топол.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Гледиштето дека неговите учења радикално прекинуваат со традицијата е едно од оние нешта што го прават Дерида во голема мера дел од неа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Всушност, магијата на Бојсовата уметност во целост - неверојатно разновиден опус - е во тоа да изгледа како да произлегла од изобилство, како тој постојано да бил во уметничко движење.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Конзервите од џумбирово дрво, батериската лампа, кутијата за кафе со четките: тие предмети, а и другите, не беа најдени туку направени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Го следела напредокот на својот близок роднина Фетхи-беј Окијар кој, рамо до рамо со Ататурк, бил во првите редови на одбраната на нова Турција.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Размислуваше, пребаруваше во минатото, дали некогаш бил во поголемо искушение.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Бојан лежеше со отворени очи, долго лежеше така и се чувствуваше како повратник кој долго време бил во некој далечен, туѓ предел, па сега, враќајќи се во својот сакан, познат крај го доживува како ново откритие и влегува во него со извесна претпазливост.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Но ти не си бил в град! - рече Денко.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За едно друштво да може да учествува во распределба на квотата на работници треба до Министерството за труд и социјална политика да достави барање од трговското друштво, документ за регистрирана дејност во Централниот регистар на РМ или документ за тековна состојба на правното лице, потоа документ за вкупниот број на вработени во трговското друштво од кои најмалку десет работници да биле во работен однос на неопределено време најмалку 6 месеци пред пријавување на трговското друштво на јавниот повик, образец М1 и М2 за вкупниот број на вработени работници во трговското друштво, со преглед на пријави и одјави во задолжително социјално осигурување за друштвото издадено од Агенцијата за вработување на РМ, потврда од Управата за јавни приходи за платени даноци, придонеси и други јавни давачки, потврда од надлежен суд дека не е отворена стечајна постапка и потврда од Централниот регистар на РМ дека не е поведена постапка за ликвидација. (чл. 5) Трговското друштво кое добило право на упатување е должно пред упатување на работниците во другата држава за работа по конкретен проект да достави до министерството надлежно за работите од областа на трудот: барање за добивање на согласност за упатување на работници кон кои приложува договор за работа со фирма од друга држава за конкретен објект со превод на македонски јазик и неговото кирилско писмо, меѓусебен договор кој мора да биде потпишан од работодавачот и работникот со кој се регулираат правата обврските и одговорностите на работодавачот и работниците кои се упатуваат на привремена работа во друга држава кои по правило треба да се исти како и на работниците во тоа друштво во земјата и список на работници кои ги упатува на работа со назначување на датумот од кога се во работен однос. (чл. 15) Со законот е превидено дека корисникот на правото на упатување е должен да ги почитува одредбите од договорот или спогодбата за 78 упатување како и општите прописи за работните односи во врска со испраќањето на работниците во друга држава. (чл. 18) Корисникот кој има право на упатување на работниците е должен писмено да го извести Министерството за труд и социјална политика за датата за започнување на користењето на ова право.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Свекрвата мене да ме брка, кај моите да ме враќа по толку години алајка и робинка што сум била во куќата на домаќинот мој! Кај се чуло и кај се видело?

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Последен пат му се сонил на Јована Акиноски и бил во врска со Јанчевци Крстевци.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А тоа, и да имало некое недоразбирање помеѓу тополчанци и тројкрстчанци, од една страна, и Внатрешната македонска револуционерна организација од другата, жителите на Потковицата бездруго не биле во сѐ и до крај упатени.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И јас на млади години, немајќи своја земја, аргат кај беговите како волот за сламата, сум бил во Бугарија.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

АНЃЕЛЕ: И татко ми е од тие што се прават Бугари. И тој бил во Бугарија.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Дури се обидов и да го подисплашам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Нивна задача е да спроведуваат некои важни упатства и да ги штитат интересите на нарачателот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Му реков: „Имај на ум, се случува и тоа, а и мене ми се има случено, дури кога ќе згрешиш да сфатиш дека животот има задолжено специјални избраници и помеѓу луѓето за кои сметаш дека посебно те ценат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ќе се потруди на многу начини да ни покаже дека бил во право“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа го сторил кога бил на возраста на Даниел, а бил во брак само две години.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тие израснуваат од контекстот на дијалогот, и секое од нив треба да биде чувствително усогласено со одговорите на претходните прашања. (а) • Ако јас бев набљудувач на вашиот живот кога вие бевте помлад, што мислите дека би можел да посведочам во прилог на подоброто разбирање за тоа како сте успеале да го постигнете она што неодамна го постигнавте? • Што мислите дека ова мене ми кажува за тоа што сте сакале во вашиот живот, и што сте се обидувале да постигнете? • Што мислите дека би можело ова да ми открие за она што за вас е највредно? • Ако успеете да го задржите ова знаење за тоа кои луѓе ви се најблиски во текот на следните една или две недели, како би можело тоа да се одрази на вашиот начин на живеење? (б) • Од сите луѓе коишто ве знаат, кој би бил најмалку изненаден со тоа што сте го преземале овој чекор на соочување со проблемите на вашиот живот? • Што можат тие да посведочат дека сте правеле, во изминатиот период, што би им овозможило да претпостават дека вие би можеле да преземете ваков чекор во овој момент од вашиот живот? • Што мислите дека ова им кажувало, во тоа време, за вашите способности? • Што би можеле тие да претпостават за вашите цели со преземањето на ваква акција во овој момент од животот? okno.mk | Margina #4-5 [1994] 53 • Кои активности би си ги довериле себеси, земајќи го предвид она што во овој момент го знаете за себе? (в) • Би сакал да ги разберам основите на овие постигнувања.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Одредени детали се толку безначајни што ќе наидат на мал или никаков интерес кај обичниот читател, а поради применетиот систем на организација на текстот, информациите за одредени настани од животот на Дишан, тешко е, ако не и невозможно, да се пронајдат доколку каталогот не се прочита во потполност (иако е од некаква помош индексот на делата). (15) Меѓу безбројните нови работи кои ги дознаваме за животот и уметноста на Дишан од Ефемеридите, најизненадувачко и најинтересно е тоа што Дишан имал ќерка за која знаел но која ја сретнал дури две години пред да умре.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Одговарајќи на тие прашања, Ем и Џон се сетија на еден пар со кој се дружеле во почетокот на својот брак.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Од сите луѓе коишто ве познаваат, кој би бил во најдобра позиција да прикаже некои детали кои би ми биле од помош? • Како би можеле тие да увидат кои промени во животот вие најмногу ги посакувате? • До кои заклучоци тие би можеле да дојдат во врска со вашите намери за промена врз основа на ова? • Што би можело ова да каже за тоа кој животен стил вам најмногу ви одговара?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На забавата приредена при отворањето на една изложба во галеријата Луј Каре во Париз, на 23 јуни 1963 година Дишан се сретнал со Жана Саре, жена со која бил во интимна врска пред 55 години и која позирала за една од фигурите во неговата слика „Грмушка“ од 1911; Дишан ја прашувал за минатото, а особено се интересирал за нејзината ќерка родена 1911.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој пар посведочи за неколку ситуации во кои тие биле во состојба успешно и разумно да ја разрешат расправијата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

По нецел час јас веќе можев да стојам на нозе; се исправив и видов дека додека јас сум бил во мојата светлина и со неа, Земанек и другарите ме пренесле во самиот археолошки локалитет, под едно импровизирано тремче кое си го направиле археолозите да ги штити од сонцето; ме легнале на едно полско креветче.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Оној кој добил првенство и чест царска да влезе низ неа бил токму таткото на отец Стефан, пречесен и благтоутробен отец Мида, кој од синот свој попрв бил во науките и знаењата, но и во срцето.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Претставата дека лезбејките и гејовите денес треба да се сфаќаат како припадници на трет или на четврти пол или род доживува некаква преродба во многу полиња на поновите квир- и трансродови изучувања.339

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа разорување остави длабоки последици врз геј-заедниците, особено врз радикалните сексуални поткултури.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дали тој хумор веќе не подзаличува на архаичен?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеби иде денот кога некои поповолни општествени услови ќе им ги оправдаат тврдењата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

До 1960-тите години веќе бил во тек, иако неговото спроведување го одложи деценијата на политички конфликт во 1970-тите години. ‌Епидемијата на сида ја помогна конечната победа на урбанистичкиот развој кога ги отстрани или им го намали бројот на политичките играчи – биле тие поединци или заедници – кои беа против плановите на инвеститорите зонски да изменат, да реконфигурираат, да урнат и да преизградат цели маала.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во 1973 г., во Гејелоу пејџис биле наведени 118 геј-барови во Сан Франциско; сега ги има 33.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Можно ли е дека биле во право ужаснине многузналци и дека хомосексуалците навистина се ’третиот пол?‘“ прашал со неверување Едмунд Вајт уште во далечната 1969 година.340

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Огромниот прилив на капитал ги движеше големите проекти за урбанистичко преуредување, постепено отстранувајќи ги евтините, периферни урбани зони на меѓите од некогашните индустриски или мешовити делови каде што дотогаш цутеа геј-претпријатијата, геј-живеалиштата и секс-клубовите и заменувајќи ги со автопатишта, со висококатници, спортски комплекси, конференциски центри и магацински супермаркети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Од 2008 г. до 2011 г., бројот на геј- и на лезбејски барови и клубови во базата на податоци на издавачот на туристички водичи за гејови Дамрон се намалил за 12,5 %, односно од 1610 на 1405.451 Падот бил уште пострмоглав пред 2005 година.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

“454 ‌Заменувањето на геј-баровите со страници за онлајн друштвено вмрежување значи дека сега можеш да си ги бираш геј-луѓето со кои сакаш да се дружиш пред воопшто да се сретнеш со нив и пред да ги запознаеш.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, можеби предвидувањата не им биле погрешни, туку само преуранети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Врвот во Менхетн бил во 1978 година, со 86; денешниот број е 44“.452 Во меѓувреме, „Грајндер почнал со работа во март, 2009 г., а сега има над два милиони корисници, од кои половина се во САД.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Многумина геј-мажи денес може да имаат слични реакции. ‌И навистина, сведоци сме на цела низа такви реакции.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во Сан Франциско, процесот на планирање започнал во 1950-тите години.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Томас проценува дека „бројот на геј-барови (во поголемите градови) се намалил од врвовите достигнати во 1970-тите...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Лесно може да се замислат запрепастеноста и гневот на стоунволската генерација поради ова враќање на потиснатото во полето на машката геј- самоидентификација.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто во истиот тој период, рекапитализацијата на американските градови, заедно со нејзината нужна поткрепа преку урбанистичко планирање и реновирање, веќе почнуваше да го менува урбаниот крајолик на САД.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Времето допрва може да покаже дека биле во право. ‌Имам добри преседани за таков убав светоглед. ‌Се прашувале луѓето, на пример, дали Невидливиот човек од Ралф Елисон, Друга земја од Џејмс Болдвин или Да се убие птицата подбивница ќе им станат неразбирливи или безначајни ако дојде време кога во американското општество расата веќе нема да биде општествено обележана (претседателствувањето на Барак Обама, за волја на вистината, во мигов ја прави таквата можност понезамислива отколку замислива).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секогаш бил во контакт со земјата. Но тоа било само механички, без чувство.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Слушајќи го како ми се исповеда низ главата ми проструи мислата “сигурно бил во несреќен брак па сега е разведен”…

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Чекај, не прашувај ти, јас ќе прашувам. Ти нели си бил во Прењес? - Сум бил.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И тогаш некои од мажите кои некогаш биле во пампур, рекоа дека пампурот тргна.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сите порано биле во болниците во Шпанија каде ги лекувале и спасувале шпанските борци. Имаа големо искуство.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Меѓу Гарванов и Шатев избувнале повеќе спорови, но еден од главните бил во врска со прашањето за “предавство“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Напротив... На 23 април (6 мај), среда, на Ѓурѓовден, конзулскиот кор на Битола и валијата биле во визита кај грчкиот конзул по повод имениот ден на грчкиот крал.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

62 Интересно е да се забележи дека затоа што П. Шатев немал пари да плати билет за полицаецот што го спроведувал, морал уште со двајца, кои веројатно биле во слична ситуација, да патува пешки од Солун до Скопје.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Прв пат таа негова особина дошла јавно до израз кога бил во VI клас гимназија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но турските власти не биле заинтересирани за тоа и не сакале да знаат (А тие можеле да знаат, бидејќи еден од најактивните гемиџии - П. Шатев - веќе на 30 април бил во нивните раце).

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Во револуционерното движење се вклучил во Кратово кога бил во IV клас гимназија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Повеќето се вратиле дома, во Велес, Д.Коштанов отишол во родното место Горна Џумаја (според некои податоци таму бил интерниран), П.Шатев бил во Кратово, некои, изгледа,останале во прво време во Солун, Орце заминал во странство.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Функциите на ЦК, на некој начин, биле преземени од Татарчев и Матов, но тие не биле во Македонија и не можеле да ја играат улогата на централно раководство на востанието во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Орце, кога скоро бил во Кукуш, наводно, ги исмејувал луѓето на Организацијата, а некои други гемиџии се подбивале со владичката круна.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Додека ЦК бил во стариот состав, на чело со д-р Христо Татарчев, гемиџиите се однесувале со нужниот респект кон него.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Гемиџиите што биле во каналот, се разбира, би загинале, но тоа било сосем во духот на нивната револуционер-на филозофија - “ќе се арчиме“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Во таков случај, веројатно, и притисокот на Организацијата за одложување би бил во голема мера излишен.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Кога во 1902 година Орце бил во Софија, каде што со своите другари го разгледувал прашањето во врска со снабдувањето на динамит, со Делчев разговарал за влошените односи со ЦК и одделно со Иван Гарванов.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Комесарот бил во право кога зборувал дека полицијата е подготвена.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

И пошироко, тој бил рожба на едно време, кога анархизмот во Европа бил во “мода“ и се обидувал даја докаже исправноста на своето учење.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Сите тие биле извршени од познатиот разбојник Алексо од Долни Порој, кој бил во служба на Цончевиот Врховен комитет91.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Самиот Шатев признава дека некој од посадата бил во ходникот и дека за тоа морал да го чека додека тој не се оддалечи, за да може безбедно да го запали фитилот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Основна причина за ширење на револуционерните идеи меѓу македонскиот народ во целина и одделно меѓу македонската младина била економско-општествената и политичката криза што настанала во Европска Турција во последните децении од XIX век, чии манифестации најочевидни биле во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

По сè изгледа ваквите гласови во Солун се јавиле спонтано и биле во врска со диверзијата извршена од Делчев при Ангиста.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Началникот на фезанската жандармерија потпоручникот Мевлид и секретарот на управникот за административен ред А. Хилми, сториле сѐ што било во нивните сили заточениците да бидат горе-долу човечки сместени и да им се олесни животот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ги повикал своите другари што биле во Велес да дојдат во Солун, а во меѓувреме во Кружокот влегло уште едно лице - тоа бил Димитар Коштанов од Горна Џумаја.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Има некои индикации што тераат да се претпостави дека Делчев кога бил во Солун да се сретне со Груев имал разговор и со некој од гемиџиите.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ми се чинеше тој, мојот татко, не би бил во состојба да направи такво нешто.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во тие моменти во автобусот ми стануваше туѓ и татко ми, само при помислата дека можеби и тој би бил во состојба да стори такво нешто.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Откако ја прибра и затвори чантата, Вера ни покажа две книги за деца што биле во неа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Нејзината сегашност сѐ уште е заплеткана во неволјите на минатото.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Конечно, по две недели од патешествието во Рајнбек, таа ме повика во својот стан. На пијалок, рече.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Аргентина според минатото и сегашноста, по проблемите и недоумиците, е составен дел на Третиот свет.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Да бидам искрен, никогаш не ми се допаѓала идејата за вечера и кревет по три пијалока, и девојките што се однесуваа како да биле во затвор шест години и излегле токму на време да се нашминкаат и да скокнат во твојата кола.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Историјата покажа дека не бил во право.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Нејзината иднина, како и иднината на остатокот од Латинска Америка, е заложена кај американските банки.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Бреда - тоа е нејзиното име, Бреда Друнхил, на самиот звук на нејзиното име се топев - Бреда беше поинаква.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Да му се одземе на еден народ човекот кого го слави како најголем меѓу своите синови – не е нешто што човек радо и лесно ќе направи, особено кога и самиот му припаѓа на тој народ.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Иако “египетскиот Мојсеј никогаш не бил во Кадис ниту пак го слушнал името Јахве, а мадијамскиот Мојсеј никогаш не бил во Египет ниту пак знаел нешто за Атон”, тие останале запомнети како еден човек, затоа што “Мојсеевата религија ја познаваме во нејзиниот конечен облик, во каков што, да речеме осумстотини години по Ишодот, ја фиксирало еврејското свештенство”, а во тоа време двата Мојсеја веќе биле соединети во еден единствен лик, и Атон и Јахве во еден единствен Бог, во самиот себе различен онака како што се различни денот и ноќта, токму затоа што се два бога во еден.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Моите ме довлечкале до дома. Два дена сум бил во постела, на третиот сум ги исплашил луѓето од чаршијата.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Сега ќе треба да одговориме на приговорот дека не умесно и е несвоевремено да ги одделуваме нашите интереси од општобугарските, зашто, од една страна, силата била во соединувањето, а од друга, Бугарија направила толку жртви за нашето ослободување и ќе направела и за напред.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Никогаш не сум биле во ситуација да припаѓам кон втората категорија. 21 февруари Утрово, татко ти, сосема обично, ми кажа дека сум згрешила во датата на твојот роденден: - „Зарем не се сеќаваш дека е роден во есен, кон крајот на септември“.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Пред да биде уапсен поради реметење на јавниот мир (зошто се обидуваше насилно да ја свлече растревожената Чикита), тој стигна да изјави дека изборот за мис е чиста провокација; имено, татко ѝ на Чикита е водич на „федералистите“, а и нејзиното бикини било во боите на националното знаме на големиот сосед“.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Се разбира, доколку е подготвена да го препознае порачаното, како во примеров извлечен од оваа книга: „Кога би бил во ситуација да избирам со какви луѓе би сакал да биде населен театарот, јас би гласал само за робовите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кога јас би бил во ситуација да бирам страна, што би рекол еден мој пријател книжевник, „Во нашата книжевна средина мора да избереш страна инаку ќе те нема!“, јас би ја избрал страната на Андриќ затоа што тивкоста, бавноста и шепотот, секогаш помагаат во кавгата да се вклучат оние што би требало да ја водат, оние чии оценки за тоа кој каков писател е, се најрелевантни, а тоа се читателите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кога би бил во ситуација да избирам со какви луѓе би сакал да биде населен театарот, јас би гласал само за робовите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Колата, а и тие што биле во неа - писателот и неговата сопруга, имале проблем со акумулаторот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Не можел да се одвои од него и кога бил во најтешките мигови на фронтовите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но, тој цел свој живот бил во неприродно друштво, оти, во суштина, не се чувствуваше комфорно во кое било друштво (освен, во последно време, во нејзиното).

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сета ноќ, како што ми расправаа подоцна, сум бил во несвест од оган. Дури пред муграта, огнот стивнал.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

За оние што не биле во Битола, а биле, на пример, во Белград, да кажам дека Широк Сокак многу потсеќа на Кнез Михајлова.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Го распрашал царот со ред за како го чуал татка си.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Многу добродушен бил во однос на тоа.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Откоа јале и пиле, влегла царицата за да почестит гостите и да му речит добре дошле.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

На тоа згора, царо му се вратил при терзијата и му рекол: - А, бре терзијо, оти ти не стануаш коа врвам јас пред дуќано твои?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Царо што бил во тој град, многу му било мака задека старите ѝ носеле в планина за да умрат од глад, арно ама на народот тоа нешто адет му било, тики немал немал што да му чини.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

НЕ КОМУ МУ ЈЕ ПЕЧЕНО, АМИ ЗА КОГО ЈЕ РЕЧЕНО Си бил во некој град еден сиромав терзија, од него побрз нигде немало, ноќе - дење шиел и шиел; цел ден глаа не креал од работата, ни гледал кој врви пред негојио дуќан и кој оди од пустото шиење негоо, ту како од како да сработи поеќе работа и да спечали троа пари да си купи една куќарка и некое нивче, барем во лето да си сади ја тутунче, ја разјање, како што си саделе комшиите, за и тој да биде малко пораат, дури да му втасаат децата и да 'и глави, да белким ќе го изваат на сељамет.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сите што биле во одајата - на сите во него беа му останале очите.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

На тоа згора сите млади момчиња се уверуаа оти старите требаат за таков зло час.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Првин бил во Лепоглава, му рече, а сега го префрлиле во Билеча. Потоа беше војната.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Затоа таа замина накај човекот. Замина, или за да отстапи, или пак за да остане сама, една здивена мршарка чие огромно тело уште одамна не биле во состојба да го држат сито ни дивите плодови, ни мравките, ни медот од шупливите дрвја.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оној младич имаше толку остри зборови, со нешто толку волшебно во нив, што само по неколку вечери можеше да го раскопа пред Змејковите очи сиот мраз, во кој беше стегнат тој живот околу него, а за кој Змејко ниеднаш не бил во состојба ни да помисли дека можел да биде и така соголен, разглобен и покажан.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега многу добро можам да го сфатам оној младич, што не можел да стори ништо друго, освен да си го врзе чкрапецот од својата пушка за палецот од ногата и да повлече, сигурно бил во многу борби, тој младич, а сигурно многу сонувал за животот, сигурно многу повеќе од мене, кога можел да постапи така, но сите тие борби, од кои што испливал жив.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

На судот ја ислушаа фирмата, нѐ ислушаа сите работници што работевме на зградата, и почна расправијата: едно судење, две, три; едни тврдеа едно, други друго; главниот сведок што бил во близината на Ѓеро, на последното судење ја сврте работата изјави дека Ѓеро бил крив; скокна Анастас во судницата, свика: нема човештина, нема совест, за пара и душите си ги продаваме и во лутината му удри шлаканица на главниот сведок; настана расправија и Анастас го осудија на три месеци затвор; издржа еден месец и го пуштија бидејќи плати глоба.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Нова матура, сите остарени, а јас непроменета Кога во класот во кој си учел 4 години барем тројца ти биле симпатија, па си проплакал ноќи и ноќи зашто не те есапел, кога барем со еден си бил во долга и „озбилна веза“, која траела час, час и пол, а се завршила катастрофално (значи со раскинување), тогаш од животно значење е како ќе се појавиш на мини-матура од 30 и... години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Зошто од пријател добиваш непријател крвен, а никогаш не си бил во крвно сродство со него?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Живиот за живиот немал почит, исламскиот полумесец стоел високо над крстот како гола сабја со крвави рабови, крстот бил натопен со отров.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тогаш повеќето домаќини носеа околу ушите жолти или црвени шамии, некаква православна чалма што ги брани од студ, и така сите имаа глави како наголемен желад, плод од џиновски шуми какви што биле во најстарите времиња.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И сите знаеле дека Онисифор Проказник не го сака во тајфата, не зашто бил во работните дни песнопоец, никако заради тоа, туку зашто патем можел да стане товар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зашто скакулците ги јаделе и не ги дојадувале, и ги оставале да живеат со малку месо на коските и непрекинато да ја слушаат ангелската труба.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се повлекувале по гол простор, исто така бришани со оган како осуммината горјани пред некој ден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со првата ноќ пак како во почетокот на патувањето се собирале околу огнови, не како некогаш - да раскажуваат доверливо што било во минатото, со што сакале да ги сокријат грижите за утрешнината, не, не, туку да се отворат загрижени еден пред друг за иднината.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Од таквите, велеле, се бега и по неврвици.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Прстите на старецот си играа со мојата коса. Пламенот ми ги полнеше ноздрите со густа топлина а земјата под мене беше сува и тврда.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Од звукот се уривале карпи и пресушувале реки. Светот бил во агонија.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Некои од оние што биле во засолништа во кои ни од грб не ѝ биле изложени на смртта, виделе: коњаникот во паѓањето ја пуштил сабјата за да се пречека на раце и додека се обидувал да извлече од својата стуткана здебеленост нож или кубура, Онисифор Проказник се фрлил врз него.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Највисок и со најмудро чело бил Онисифор Мечкојад и со такви очи пред кои можел да клекне и најсомничав ангел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопуваа од подот Неговата слика.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Секако дека знаете за трубадурите. Енциклопедиите велат дека биле во процут меѓу единаесеттиот и тринаесеттиот век.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но, без разлика – Сем Галовеј беше еден од нив. Сем го преобрази лицето, ставајќи му маска на маченик, додека го прицврстуваше понито.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но ние, впрочем, сосема го бевме напуштиле значајното лице, кое, всушност, одвај да не било причина за фантастичниот правец на инаку, сосема вистинитата приказна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Додека тие ги кренале лактите да се избришат, од мртовецот не останала ни трага, така што тие дури и не знаеле дали тој навистина бил во нивните раце.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но и покрај тоа тој му нареди на чиновникот да почека за да му покаже на пријателот, кој веќе одамна не бил во служба туку си живеел дома в село, колку време чиновниците чекаат во неговото претсобје.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Навикнав странците да ме прашуваат како ми е зад „железната завеса“, срдечно да ми објаснуваат дека биле во мојата Југословакија и дека нашиот главен град Будимпешта е прекрасен.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Состојбата на енергетските полиња во космичката сфера, претпоставувам, биле во некој неред. Имало бура.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тогаш, сите ќе сватат, дека биле во страшна заблуда. Биле во занес на младешка вљубеност.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Чинго бил во допир со еден нов говор создаван врз традициите на селото, врз мудроста на фолклорните сознанија, но веќе изменет со една нова социјална ситуација на селото во кое сè повеќе се создаваат говори на одделните занаети, говори на новата политичка ситуација на луѓето, говори на дојденците, на бегалците, на повратниците.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Еден ден кон крајот на семестарот, Frere-Jones бил во локалната кафетерија на училиштето.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

„На времето, не знаев како, но знаев дека еден ден ќе направам фонт со кој ќе му докажам дека не бил во право”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Без таа фундаментална вера во круцијалното значење на тие разлики засновани врз идентитетот, општествените движења не би биле во состојба да ги мотивираат поединците и да го поддржат нивното учествување и жртва.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Петнаесет години бил во Женева постојан преставник во ООН, акредитиран од својата земја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Една цела фаланга националистички ориентирани политичари, писатели, фарисеи, профитери започнаа да го нагризуваат споменот на некогашниот владетел кој според едни, и не беше ангел, но не се и луѓето ангели, додека според други ако е политиката уметност на можното, Тито го правеше и невозможното.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Велат дека тука бил во зенитот на дипломатската кариера, кога од Женева, бил задолжен да ги испраќа главните инструкции на Министерството за надворешни работи за сите аргентински амбасади во светот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не чекајќи Дарвиш да ја заврши мислата, се надоврзав: - Андре Малро кој мина низ три револуции (кинеската, шпанската и антифашистичката) пишуваше дека храброста на човека се состои во тоа во решавачки мигови на историјата да биде реален.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Можеше потенцијално да има семожни претпоставки: да не се вмешал југословенскиот амбасадор во некоја од странските земји кои стоеле зад државниот удар или биле во спротивниот табор.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Можеби Малро бил во право! - прифати Дарвиш.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Трети велеа дека никогаш овој простор во глобални рамки не бил позначаен како што бил во голем дел од Титовиот живот како за Балканот, така и за третиот свет.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Му дале дури на една од мансардите на Ке д`Орсе свое катче да продолжи да пишува, да анализира, да предвидува, се разбира за свој грош.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Неговите записи не биле во никаква официјална комуникација.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Иднината ќе покаже дали сме биле во право! рече замислено Татко!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ако е тоа некаква утеха, да ја завртиме и последната страница на нашата потрага!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Макар што содржината на оваа дисертација десет години по нејзината одбрана во Париз, во неговата родна земја може лесно да го чини глава, според тајните домашни универзитетски рецензенти жедни за брза кариера и подготвени да му го заземат местото на можеби единствениот докторанд, во докторскиот труд на Климент Камилски вриело од „прозападните декадентни идеи во воспитувањето“ кои не биле во согласност со социјалистичкото воспитување на детето и доминирале просоветските идеи во времето на Информбирото во неговата земја!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Полека се присеќаваше на животот преку море, на бараките во кои живееше парченце од срцето на и проколнатиот и благословениот Балкан: меѓу другите - Турци, Грци, Хрвати од Далмација, нешто малку Бугари и нешто македонци, глутница што двапати дневно се развлекуваше како тесто, бараки - фабрика, фабрика - бараки, човечки толпа од закрпи на тага, неутешност, страв, искушенија, пцости и песни донесени од далечини, бил во туѓа земја и го научил животот.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопчуваа од подот Неговата слика.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

- Па? И татко ми мисли така, ама никогаш не бил во НОВ ЧОВЕК.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Денешното издание содржеше едно соопштение за постигнатото производство, од кое се гледаше дека прогнозите биле во секој поглед сосем погрешни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Војната била сигурна одбрана на духовното здравје, а кога биле во прашање владејачките класи, војната била веројатно најважната од сите одбрани.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Имаше чувство дека порано веќе бил во овој дел на градот и дека недалеку од тука поминува еден од главните булевари.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Домот на лордовите, ако баш сакате. Тоа што јас го прашувам е, дали тие луѓе биле во состојба да ве третираат како подолен од себе, просто затоа што биле богати, а вие сте биле сиромав?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија беше во војна со Евразија: според тоа Океанија секогаш била во војна со Евразија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не веруваше дека го слушнал зборот Ангсоц пред 1960 година, но беше можно дека во неговата староговорна форма - „ Англиски социјализам“ - бил во оптек и порано.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Призна дека со години бил во личен контакт со Голдштајн и дека бил член на илегална организација во која членувале речиси сите луѓе што некогаш ги познавал.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не постоеше физички чин, не постоеше гласно изговорен збор, што тие не го забележале, не постоеше тек на мисли што тие не биле во можност да го погодат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Со Истазија.“ „Добро. И Океанија отсекогаш била во војна со Истазија, така ли е?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И Методија и другите ми потврдија дека кога бил во прашање Борко, Симон повеќе молчел отколку што зборувал.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Мајка им никогаш не излегла од Долнец, додека татко им Апостол, меѓу двете војни бил во Америка.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ако сретнат некого од селото, ќе речат дека за таа работа биле во коријата.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Во времето на Бах, терминот фуга веќе бил во употреба, но терминот “ri- cercar” и понатаму се користел за означување на софистицирана фуга, чиј интелектуализам би бил веројатно преостар за едно профано уво.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Откако го пронашол ваквиот код, следниот чекор за Гедел бил во детали да го трансформира парадоксот на Епименид во некаков формален израз од теоријата на броеви.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Проблемот со клавичембалото бил во воедначениот интензитет на звуците кои ги испушта; на него не е можно некои ноти да се свират погласно од други.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Пол бил во купатилото и не ни ги слушнал истрелите.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Оваа случка ми ја раскажа Вилхелм Фридеман, кој таму бил во придружба на татко му, и морам да признам дека секогаш со задоволство се присетувам на начинот на кој ми ја раскажа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Спротивно од ССМ, КСС велеа дека ако работникот, кој бил отпуштен од работа поради деловна причина – на пример, поради издавање на деловна тајна, според тогаш постоечкиот закон, работодавецот требаше да провери дали може да го врати работникот под променети услови – сега таа одредба се брише и тоа било во согласност со директивите на ЕУ!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Бидејќи невработените лица и при најдобра волја не секогаш би биле во можност во роковите утврдени со ЗВОСН да се пријавуваат на објавените огласи и да достават доказ дека така постапувале, објективно, со одредбите на Законот од 1997 и со измените од март 2000 година од невработените лица се бараше нереално преголем ангажман за решавање на својот проблем со невработеноста.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Додека за лицата кои претходно работеле во претпријатието и за пензионираните лица од тоа претпријатие условот да купат акции под повластени услови 153 остана ист, односно да биле во работен однос најмалку две години во тоа претпријатие, со ЗТПОК тој услов се воведе и за работниците.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тие тоа би биле во состојба да го направат...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Точно и навреме ги вршел сите молитви и свегатени обреди, но затоа уште поточен бил во работата околу лозјата, бавчите, маслинките, смоковите градини итн.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И уште потврдувам дека јас сѐ уште сум бил во бараката на бај Шишко и дека слободното време сум го користел за совладување на материјалот од петтиот клас.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Уште јавувале дека старецот сѐ уште бил во вагонот залостен од внатрешната страна, дека луѓето го хранеле преку решетката на прозорецот, а одоздола, под дупката на средината на вагонот, ставале тенекиња со вода во кои го собирале поганот од старецот и го фрлале далеку во полето.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Веројатно во него имаше и дека сум бил во Автокоманда кај вујче Сотир, братот на мајка кој сам живее во голема одаја на кат во убава зграда, ми рекол дека можам да појдам кај него, ама по тонот сум заклучил дека не сака да се населам кај него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

11. Си реков дојде време за отпочин од многу сонување Време е да се протријат очите И да се касне некое резне јаве Преполно со коалољубци (и кенгурољубци) од сите земји Кога ќе видам што ќе видам Лично Папата Бенедикт Шеснаесетти Да ми ти дошол во Австралија и лично тој ми пружи рака Вели одамна сакал да се сретне баш со мене (Вели дека сум Божји ротвајлер и јас навистина не го разбрав тоа) Вели многу го интересирале моите соништа И малку се попари кога веднаш му кажав Наместо добредојде му кажав дека за моите сонови Сум во постојана комуникација со еден поет од Македонија Ох Македонија рече Папата никогаш не сум бил во Македонија Иако тоа е само еден саат летање од Ватикан Никогаш никој и не ме поканил во Македонија А во животот на еден Папа многу е важно да не оди неканет на гости Сум читал многу за Македонија додаде Папата Светиот апостол Павле на пример пишува „Кога дојдовме во Македонија, никаков мир немаше телото наше; Во сѐ бевме во маки; однадвор напади, одвнатре страв.“

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

19. Му верувам зошто да не му верувам на Чарлс Дарвин Дека ние коалите сме можеби најпознатата врста дембели Добро де и оние Црногорците на Балканот биле во мртва трка со нас За нив не сакам да си ја грешам душата Ама за нас коалите бев чула дека ако крстителите Немале пошироки погледи на светот И ако ги гледале само нашите навики Австралија можеле да ја наречат и Дембелија пу пу скраја да е Туф туф врста дембели А што сме мислители и сонувачи никому не му е гајле Кога секое суштество е дадено на многу мислење Нема многу време за работа Сега некој зајадлив ќе рече кој работи не мисли Или колку повеќе работиш толку помалку мислиш Други зајадливци ќе речат дека работата го создала човекот Не се сеќавам добро ама некој како да ми рече дека тоа е цитат од Маркс

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Никогаш Демијан не сретнал Ром во животот, ништо не знае за нивниот танц и нивната музика, ништо не знае за балканските ритми, никогаш не бил во Европа ниту пак знае мојата земја на карта да ја покаже...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Асмата ни копа ни ора, ама е тука. Ме наклеветија. Ми подметнаа клевета, божем сум бил во врска со Австријците.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Небаре и овој пат Бог ѝ беше помогнал, на нејзиниот повик, дека чедата ѝ биле во опасност.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ж: Типично за вас, Ахиле.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

А: Оууу! Незгоден удар за вашето пријателче. А што не било во ред со грамофонот?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во истата соба во која спиел Војне додека, како ученик во битолската гимназија, бил во интернатот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Писателот Едо Бранов бил во Сан Диего, Калифорнија, иако само неколку дена, на гости кај една госпоѓа со која случајно беа копреведувачи на една поема од една позната данска поетеса – тој на македонски, таа на англиски.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ако бил женкар и ако бил во Буф во времето кога таа Германија на чие име сега е крстена ќерката на Едо Бранов од Битола, тогаш ти не си без врска со Едо Бранов од Битола.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Таму селаните од тоа Ливаѓе биле во кавга со селаните од соседното планинско село Брезница поради шумата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

МАНЕ: Си бил во Лас Вегас?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Арно ама дуовникот други пат не бил во тој вилает, за да знае да шета сам и му рекол на анџијата за да му бара некој калауз, за да го шета по селата и по градовите.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Неколку пати нагласи како ѝ е многу драго дека сум бил во редакцијата: фала му на Господа, тука си, те фатив!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Навистина, зошто е сместен во самицава ако не бил во понеделникот кај секретарот Јаким?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

ЧОВЕКОТ: Цел живот сум бил во позадина.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Тие, пак, веќе биле во Полска, јас во Америка.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

- ...млад, млад, на 53... од толку мисли... - ...мисли, мисли... мисли, мисли... - ...му се истрошил мозокот и толку ... и јас кога ќе се нанервирам, оваа жила во главата ми чука... сѐ од мисли... - ...мисли, мисли... мисли, мисли...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Македонци, ние без среќа сме биле во ова борба со душманот пален, но венец на слава пак ние сме свиле пред светот на подлост, и гнасен и кален, Од „Црвен крст" за нас призрение нема, ни грижа за брата, ни утеха блага, ни лекари млади со нивната спрема, ни завои нема за ранета снага.

„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)

Мислам, тоа беше првпат да се најдам во ситуација во која знаев дека сум во право а ете, моите аргументи, колку и да беа разумни, колку и да беа исполнети со сите оние додавки што го осмислуваат животот, како што се моралноста, правдољубивоста, коректноста, дружељубието, и многу други, во случајот кога ја играв партијава шах со пријателот Господ Саздов звучеа шупливо, како да се изговорени од исушени лисја паднати одамна на земјата, и тоа изговорени од нив додека биле во состојба на умирање.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А таму, зад темнината во моите очи, Господ со гласот на исушените лисја продолжуваше да размислува: - Замисли си што ќе се случеше некој од командантите да се впуштеше да им го опишува на другарите сѐ она што се случуваше она пладне, а во тој исцрпен опис да нѐ спомнеше и нас двајцата како сеирџии.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И ти и јас сме биле во војна.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ајде, сега ти, што си бил во бој и со Италијанците и со Германците, што им ја сврте пушката на Еласовците и, како што велиш, стигна и до онаа голема и богата рамнина, како ја рече?... - Срем... - Е, Срем де...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Добро.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Нека си го однесе дома и нека го затвори во гостинската одаја.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„А може и си бил во бунило, а не си знаел“, му се смеам јас а сѐ ми се чини оти работата и не е баш за смеење.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А ако бил во прашање самиот Генерал и неговата личност, постоеле начини Трајчеица да си го сочува само за себеси.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Командирот на караулата им вели: - Кој не бил во странство, сега може да оди...?

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Еден од големите Мајстори на Играта, во годината на својата смрт, рекол: „Обидот е сѐ!“ Како бил во право!

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Не верувам дека и најголемиот уметник би го извел тоа што го чувствувавме, а и кога би го извел, не би бил во состојба да го опише.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

— Не знам, вели, можеби и тие биле во сонот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Колку пати сте биле во Југославија, вели Фирсов, со кого се среќававте во Југославија, какви задачи добивавте од Југославија?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ќе се сретнуваш, ќе се пресретнуваш вака: еднаш ко непријател, друг пат ко друго, така било во животот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Си била во Македонија?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ако била во Грција, велам, сигурно била и во Македонија?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

„Се согласувам“, рече Теми, „и јас се чувствувам како да сме биле во „Шума Мина“ - ти мистер, а јас мис!“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Читав, на Планетава Земја шумите биле во катастрофална положба.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Јас, на пример, кога велам ЈАС тука мислам и на Иван, простете, пофер би било да речам НИЕ, мислам - јас - Ивана и тој - Иван - никогаш не сме биле во КОЧАНИ.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Всушност, јас мислам депонијата Дрисла, да речам попрецизно санитарната депонија Дрисла, онаа што е уште во пробна работа - нели? - не можела за толку кусо време да го уништи животинскиот и растителниот свет во реката, да речам рипчиња, ракчиња или што било во реката“, коментираше Ивана, цапајќи низ плитката вода.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Дали се случило тоа кога бил во трето или во четврто одделение?

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Предлогот го прифатија, зашто - за жал - никој не бил во Кочани.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Вашиот татко бил во секоја ситуација исклучително суштество.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

На внимание на Г. Клод Диран, од изданијата Фајар Господине, Времето на издавачот е, јас тоа добро го знам, мошне драгоцено; затоа ве молам простете што сакам да ви одземам неколку мига.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Во миговите кога се пишува секогаш се мисли дека вистински се изразува сорствената мисла, но кога се чита малку подоцна повторно напишаното, готови сте, до бога, да признаете дека сте биле во заблуда.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Среде толкавата некохерентност и немирот од кои е често сочинета егзистенцијата, како да не се остане восхитен од фактот дека токму тој бил воден по непредвидливите патишта за да го преведува ова дело, небаре бил во извесна смисла еден вид член духовно приврзан на ова семејство?

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Не ми припаѓа мене да судам за една издавачка политика.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Лично мислам дека издавачот бил во право кога решил првин на француските читатели да им ја претстави книгата Времето на козите, но сепак тешко ми е да се определам која книга ми се допаѓа повеќе.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Посебно ги загрижувала неможноста да се реализира ветеното меѓу Сталин и Черчил на состанокот од октомври во Москва, кога била договорена процентуалната поделба на териториите во одделни држави во југоисточна Европа.