бев (гл.) - токму (прил.)

А оваа тврдина беше токму таков споменик на паднатите империи...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Следниот момент сѐ се измеша. Беше токму вака како што раскажувам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Рака на срце, во тоа време ионака во Сан Франциско можеше да се најде што и да се посака.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Барем што се однесува до дрогата. (...) Беше тоа типична сцена во Фектори: сите штотуку завршувавме со своите обврски и се спремавме да одиме во кино - Фред ја читаше листата филмови кои се прикажуваа...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во контролната соба бевме Пол и јас, а Малиот Џо и Том Вилсон, кој го продуцираше Боб Дилан, беа тука за да ни помогнат, ако затреба.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сликата што Велветите ја имаа за себе како рокенрол група не ја вклучуваше и Нико - тие едноставно не сакаа да се претворат во нејзин придружен бенд, но, за иронијата да биде поголема, најдобрите песни што Лу некогааш ги напишал беа токму оние што ги направи за Нико - песните како „Femme Fatale” и „Ill Be Your Mirror” и „All Tomorrows Parties” - нејзиниот глас, зборови и звуци кои ги произведуваа Велветите, сето тоа беше магија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите во Сан Франциско беа загрижени заради купот амфетамини што можеа да се најдат тоа лето во градот - посебно беа загрижени децата на цвеќето, бидејќи спидот луѓето ги okno.mk | Margina #15-16 [1995] 127 правеше агресивни, а тоа беше токму она против кое беа тие.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Шаќир беше уште младо момче на дваесетина години, та како на стрико или вујко му бакна рака на постариот Толета, кој беше токму двапати постар од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сите како што беа в црква останаа на сретсело, кое беше токму до самата црква, и го зачекаа муљазимот да се појави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И во суровото Толево срце се разбуди нежност и тој не можеше да ја скрие пред благодарноста на младиот пратеник што дојде да го прибере овој суров човек и го впрегне во благородниот јарем за општото народно дело.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море, ѓавол, Марко... тој ти е ѓаволот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега беше токму препариран од неврстен престапник на идеолошко - политички план, да се пререгрутира во стармал некадарник на уметничко - занаетчиски сектор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Според искуството на постарите рибари, поправо по нивните приказни, сега беше токму време рибата да загризе, барем онаа што останала гладна преку денот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога ја токмеше за пат, Боге забележа дека освен бензин нема ни масло, а инаку колата беше токму, тапацирот на седиштата беше на место: фино некое друштво.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А на сето тоа, единствени сведоци беа токму овие книги, отворените книги на нашите животи...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако некој му се радуваше на Татковиот Орден, тоа беше токму семоќниот Донски.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Штом се оправи, во болницата, прво што побара - продолжи Мајка - беа токму овие ваши сиџили.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако некогаш бев останал без зборови, во решавачки миг од животот, тоа беше токму тогаш.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Додека бев во уметничкото училиште, бев токму обвинуван за премногу литерарност во моите сликарски дела.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И тоа беше токму во тој миг кога ти влезе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Ти е жал за него? Пенчо го избегна каменот испречен насреде пат и, зачуден од прашањето, праша и одговори: - Не, зошто? Не беше токму, пиеше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тие луѓе од циркусот навистина го доживуваа светот надвор од нивниот круг, околу нивната одбранбена територија како опасен и чуден; сум читал дека сите животни имаат таква одбранбена зона, и дека таа се движи од неколку милиметри кај мравката до три метри кај лавот; тоа дресерите на лавовите добро го знаеја, и должината на нивниот бич беше токму толкава колку што изнесуваше „забранетата зона“ за влегување во просторот на животното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Што би рекол Гане Тодоровски, беа малку ама беа токму.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Најинтересниот дел од имитацијата беше токму имитирањето на англискиот јазик.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„А тој миг беше токму овој и ниеден друг“, му рече таа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Траеше една таква долга модра вечност, во која погледот добиваше некоја белина само кога ќе требаше да одбере дали тоа стебло пред него беше токму онаа познатата, крајпатна бука, дали она, што се чинеше како деланка во нејзината коруба, не беше само некој поцрнет лишај.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа трпеливо кончење на злобната темнинка и тие, сега веќе доста приближени црнки на дивината, што се испрекрстуваа и ја изврзуваа со престегнувања шумата, како некоја пеколна морница, залазена меѓу нејзините стебла, насобирајќи се најгусто на границата од тој , маѓепсан круг околу него, а сепак оставајќи го во неговата стеснетост само него, и бездруго уште оној, што му идеше во петиците; сето тоа беше токму онаа јанѕа, со која што го јадеше увиснатиот меч на неодоливата угорница.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Па тоа беше токму тој, ваков спружен врз нивната носилка и безволен за секакво движење, останат на средпат и таму капнат сѐ додека не дошле овие четворица луѓе, што не сакале да го остават таму, на неговата бука; го нашле таму и сега го однесуваа со овие свои тивки, претпазливи чекори, молчеливи и заздишани.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Би се зачудил секогаш на таа своја постапка, но сега тоа беше токму тој, со она лебдење во својот поглед, и ја стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега оној беше во срцевината на работите, а сето беше токму онакво, за какво што Змејко уште одамна, уште во почетокот, се плашеше дека ќе биде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, првото, што ќе го видеше секој на тоа лице, беше токму онаа единствена негова добрина на погледот, пред која секој мораше да се посмевне, да се отвори, иако таа во себеси криеше и нешто многу диво, нешто многу просто и сериозно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Најчесто сакавме да ја слушаме прикаската за подводниот змеј чие живеалиште беше токму на линијата на границата која многу години, под различни окупации, но и во слободата, делеше две земји, народи, идеологии, вери.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Причината Татко најмногу да се задржи на Кочи-беј, другиот, можеби најголемиот, албански јаничар по перо, по Сами-беј Фрашери, кој во својата позната енциклопедија Kamsul` Alam пишувал за османските меморандуми на својот албански сонародник, беше токму споредбата со Монтескје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Навистина се покажав како незнајко, бидејќи филмот на крај беше токму она што милион клинци сакаа да бидат - слободни на патот, да дилуваат дрога и да ги бркаат. (...) Суперѕвездите од старата Фектори не доаѓаа често во новата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Па, ако сето тоа беше токму така, тогаш ние со тебе, миличка, odamna ќе испоцркавме од глад.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но иронијата беше токму во тоа што во мојата глава Човекот што премногу знаеше беше завршен пред Виенскиот валцер”. œœ Човекот што премногу знаеше (The Man Who Knew too Much), 1934 г.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А први, пред нејзината цел, беа токму белогвардејците, „тие клети класни предавници”, сигурни жртви на победничката идеологија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Првото што го замрази кај него покрај потењето беше токму ваквиот начин на однесување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Беше токму пладне. Сега реата од разурнатиот град смрдеше на жежок воздух и на нештата што ползеа помеѓу разорените згради.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А беше токму пладне, кога сите се одмараат преспивајќи.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
И преку нивите помина делењето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Луѓето во селото велеа дека Лазо потпишал, ама никој не беше токму со зборот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Жената замолкна, воздивна, си го избриша образот со црната шамија и се загледа пред себе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Молкот е одговор.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Можеби и овие мои виденија, што беа поврзани со неочекуваните заминувања на татко ти, беа токму таквите невистинити слики, што животот ни ги праќа за да нè збунат и уплашат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ она што е сторено го сторија неговите раце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иди и погледај ја таа фабрика, самиот ќе се увериш. И сега работи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нејси, лудоста во главата на мажот не ја остава на мира ни свеста на жената.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Неговата најголема умешност беше токму во тоа, да го раздвижи она што никогаш се нема поместено од своето место.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мелодијата беше токму онаква каква ми требаше – мека,податлива, топла како голтките црно вино што ми се сливаа долж телото, како кожата на жената.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Се покажа дека мојата најтешка задача беше токму да го откријам тој ред и да го разберам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Всушност беше токму тоа, но, во мистична смисла, бидејќи сега знам кој е старецот и знам дека тој е таткото на пророкот...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Замката на политичкото и сексуално ослободување на жената беше токму во тоа што на жените им се влевала вера дека се жени: тогаш идеологијата на женственост е таа која ја зема превласта, а правото, статусот и идејата, сето тоа победува со верување во нивната сопствена суштина.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Најубаво танцуваа и најубави беа токму затоа што една од јагличиците беше нашата Мими!“ рече Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Со дедо ги изброивме цртите и беа токму толку, колку што бараше даскалот. A тој утредента, откако ми ја виде тетратката, ми рече: - За утре пак толку, ама на оваа страна да се навалени.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Татичко – му се пожалив – тажна сум без бато. – Кога ќе се врати?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моите проблеми во тој момент беа токму такви и никој жив не можеше да ги отстрани, но татко ми ми се обрати многу нежно кога ме праша што ми е, и седна до мене со намера да открие, а не само онака, да праша и да си замине како што понекогаш прави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа беше токму со најмонструозното издание од машка осуетена природа, со екстремна недоверба кон жените.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Желбата ми беше токму тоа, во многу моменти се чувствував прекрасно, но често и осамено.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)