бев (гл.) - сѐ (прил.)

Платите почнаа да доцнат, а подоцна и воопшто да не се исплаќаат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Интересно е да се спомене дека со секој нареден бран на вакви колективни отпуштања, правата на оние работници кои остануваа на улица беа сѐ помали и помали.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, бидејќи по распадот на бившата заедничка држава, се изгубија голем дел од пазарите кадешто фабричките производи беа етаблирани и препознатливи, фирмата западна во тешка криза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Земјата беше црвеникава и стегната како цемент, а публиката си беше сѐ уште тука.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Седнав и, место мојата повест која беше сѐ уште само моја желба, напишав текст за „Време“ под наслов „Маказар во патописите на Јохан Барт од 1858“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мајка ми беше во Полска, татко ми во Грција (заборавив да кажам дека кога беа затворени во Лерин татко ми со браќата и снаата, татко ми не го пуштија од затвор, туку беше прогонет на островите во Грција и таму беше сѐ до 53 година ...ако е точно, не сум баш сигурна(!)... кога го ослободија живееше во Лерин, ама беше политички неподобен).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Беше сѐ уште здрава. И Јака! ...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во тие белешки беше сѐ верно и тој не можеше на никого да му замерува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И, како што градот се ширеше, така гробиштата беа сѐ подалеку - живите не сакаа да се смешаат со мртвите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Службениците по установите сѐ помалку го слушаа, неговите врсници по парковските клупи беа сѐ поздодевни, градските улици стануваа сѐ подолги за изодување.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зашто, од своја страна, колку и да се чинеше на старата забавно, врткањето в град за стариот железничар беше сѐ ново и поново разочарување. Маргина 34 39
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Hello! Hello!“ одговарав и тоа беше сѐ. Со тоа завршуваше... почнувавме да лапаме...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Не беше сѐ уште затворен диспанзерот кога пристигнав... ѝ кажав на Госпоѓа Хортенс: „Ќе го раниме малечкото кутре. Треба некој да купи месо...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во несреќата, беше среќен што десната рака, со која ги прелистуваше страниците на книгите и сѐ поретко пишуваше, му беше сѐ уште жива.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Надвор беше сѐ бело, прекрасно.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А белината што ја гледаше беше сѐ побела и појасна, без прегради, провидна до отаде провидноста. Се почувствува среќен.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во тој затвор беше сѐ исто како и порано.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Од кај морето дуваа студени ветришта и подот бетонски беше сѐ постуден. А во собите спиевме на бетонски под.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сѐ гореше, но се браневме макар што секој ден ни се стеснуваше просторот и бевме сѐ помалку...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Секој ден раните ни беа сѐ поотворени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но, другарките како да не обрнаа внимание на тоа што го рече Ели и зазборуваа за друго. Тие беа сѐ уште мали.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мојот отпор кон неа беше сѐ помал и помал.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Потресите на земјата беа сѐ уште силни.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Секое следно беше сѐ побледо и побледо; и најјаките задоволства го изгубија вкусот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав во неа, мислев на сестра ми Роза.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги загубив сите идеали. Со нив се изгубив и себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лежеше мирно, како да спие. Телото ѝ беше сѐ уште топло.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој беше сѐ уште во Софија кога почна организирањето на оваа дружина, па не е чудно што толку активно се вклучи и во организирањето на Ученичкото друштво „Вардар“ во Белград (1893).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Комфорот во кој државата на братството и единството четириест и пет години ги лулкаше своите деца беше сѐ помал, а последиците на економската криза во која запаѓаше и земјата и сите тие со неа веќе беа видливи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Со секоја голтка, жедта беше сѐ посилна, пострасна...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И беше сѐ поблиску до стеблото. Не стаса, сепак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа тој сега тивко се приближуваше до едно чамово стебло, што стоеше на дваесетина чекори лево од дирата, в очи на оние лески и стеблото му беше сѐ поблиску, сето црно и со својот вечен ореол од густа миризба на смола, не смирена ни под тој висок снег, натрупан над неговите виснати гранки, со дебели, крстатни чикери иглички.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И ова старче, со она негово пониско рамо, продолжуваше веќе и да си ги валка своите вредни раце со некакви ситни кражбички, и беше сѐ порадосно, мислејќи дека еднаш и тој мораше да дочека среќата да му се насмевне, сфаќајќи ги за своја среќа токму тие свои поеднипати и до смешност бесмислени кражбички.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само што нешто тука беше сѐ понеодвратливо и сѐ понеумоливо - доаѓаше сѐ поблиску.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Замина понатаму, по дирата, што беше сѐ уште испомолзена со оредчените капки крв, а за сето време мислеше уште на неколкуте легала, што ги знаеше од оваа страна на сртот, кон кои сега го водеше онај негов самјак напред, и реши дека ќе може да се врати дури откако ќе ги помине нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше да се бараат нови патишта, требаше некако да се преранат сите оние дечиња, што ги имаше народено Језекил со својата зорлива женица; но и светот чунким беше решил првин да го разурне добро сето она, што го имаше соѕидано Језекил во својот живот, и затоа сега веќе не ѕидаа ни оние, што беа сѐ уште вредни за тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Всушност, едната клепка ѝ беше сѐ уште подотворена и од белката ѝ излегуваше една студена светлинка во која се гледаше сиот грешен свет со кој беше се сретнала.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ѓеврек и јогурт. - Дали е тоа сѐ? Потврдив, иако тоа не беше сѐ.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Беше сѐ уште ден и улицата вревеше од сочувани капути од времето на комунизмот.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И тоа беше сѐ. Се обави сето она како што беше договорено.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Барав шанса и не удирав фолови, тоа беше сѐ.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Власта осудила на доживотна робија дете од десет години.“ „Зарад криминал?“ „Не зарад неморал.“ И тоа не беше сѐ.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се барав себеси во утрешниот ден зашто судбината на коњот ме поучи? Тоа беше сѐ.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Веќе можеше да се седи надвор иако вечерите беа сѐ уште свежи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Рано појдов кон Картагина. Раиз беше сѐ уште во градината. Го водеше својот бој со дивите билки. И не ме забележа. Беше како дел од градината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со одминувањето на годините илузиите беа сѐ посилни, минуваа во последната страст што може да ја има семоќниот старец.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Така беше сѐ до времето кога во Тунис се вселија Арафат и Арапската лига, откако Египет го призна Израел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Транспортерите беа сѐ уште пред резиденциите, а најмногу ги имаше пред претседателската палата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како по обичај не се знаеше однапред местото на средбата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше свесен дека се нагрби да се бори и конечно да се пресмета, според него со најопасните зборови, како што се јаничари, курбан, башибозук, курбан, башибозук зандана и кодош зандана, кои беа сѐ уште во жива употреба во балканските јазици и често менувајќи ја пошироката употреба, не ја менуваа суштината, опстануваа, дебнеа демнеа како неочекувана опасност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, дури и така растревожен тој сфати дека не сакаше да ја размачка белата хартија со тоа што ќе ја затвореше тетратката додека мастилото беше сѐ уште мокро.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сонот беше сѐ уште жив во неговиот ум, особено она обвиткувачко, заштитничко движење на раката, во кое како да беше содржано сето негово значење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Денот беше сѐ уште студен и јасен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јунското сонце беше сѐ уште високо на небото и долу во дворот исполнет со сончева светлина една огромна жена, цврста како нормандски столб, со мускулести црвени раце и со мокро утаре врзана околу половината, тупкаше горе-долу помеѓу едно корито и жицата за сушење алишта, простирајќи мноштво бели платнени квадрати во кои Винстон препозна бебешки пелени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Истовремено забележа дека иако беше близу дваесет и еден часот, дуќанот беше сѐ уште отворен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тргна да ја прегрне, но таа брзо се ослободи, делумно и затоа што торбата ѝ беше сѐ уште в раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Подобрувањето, од ден на ден, беше сѐ позабележливо. Тој чекаше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија секој ден со страв ги пребројуваше парите. Тие беа сѐ помалку и помалку.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Загриженоста кај сите беше сѐ поголема.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во тој момент нејзе ѝ беше сѐ едно: чупе дете за неа беше нејзина рожба, нејзина среќа и надеж во животот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа, во предизвикот на мојата потрага, можеби треба да се започне од нејзиното последно патување преку границата, до невтасаниот живот на својот полубрат, во кој беше сѐ уште жива нивната заедничка душа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И така, како што одминуваа годините на мојот живот, Мајка ми беше сѐ поблиску, сѐ до миговите кога средбата со неа се преточи во оваа книга.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ах! не!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе најдам нешто многу добро!... Чуствувам!... Сигурен сум!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми беше сѐ помачно да седам така како кретен и да му го го ждерам лебот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Колку сум виновен што не те издресирав како што треба! Добога! Што не те издресирав! Кога беше сѐ уште време!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Немаше да стигнеш до тука денес ако таа ме беше послушала!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
По неколку дена ќе ти кажам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На два пати се сврте да види да не иде некој зад неа. Тоа беа сѐ добри знаци...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога го чу својот глас, развлечен и матен како закан, како порој на оловни слогови кој не ги бришеше сенките на патот туку ги оживуваше, го влечеше по себе сенките-сведоци или јатаци, сеедно, до една бездна во која беше сѐ непознато и над која веќе немаше ништо освен ехото на тие слогови - „Да живеат сите ножови на светот!“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Иако уште не беше паднал мракот, низ буките беше сѐ повеќе и повеќе мрачно.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во три часот наутро, Чарлс беше сѐ уште буден во својата малечка соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ништо, само напливот“, рече по извесно време, седејќи таму, а очите му беа сѐ уште затворени. „Само напливот што надоаѓа.“ 84
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Никогаш никого не искара, секогаш беше добра. А зборот нејзин за нас беше сѐ.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Библиотеката беше сѐ уште во него.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ми се јавуваше понекогаш. Немаше да му одговорам на повиците, ако моите работи не беа сѐ уште во станот во Битола.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)