Беше лесно да се чекори по него, а тоа сега му беше неминовно, ако сакаше побргу да стаса.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ги одмеруваше сите свои движења и секогаш беше на она место, каде што беше неминовно неговото присуство, тоа му носеше некакво отворено, разврзано задоволство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)