бев (гл.) - гласен (прил.)

И се што беше гласно беше невидливо - непознатите пеачи, дрвените тркала на старите коли, гракањето на разбудените чавки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тоа не беа викања на радост, туку викања на болка, на тага и чемер, тоа беше гласно, очајничко, распарувачко, расечливо и неутешно плачење и лелек што се растураше и се разлеваше врз нас, не избезумуваше и ни ги кинеше срцата...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)