Сè ни беше беспрекорно сервирано, а тој само ловеше со погледот дали сме задоволни и дали треба да ни донесе уште нешто.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ходникот низ кој ги поведе беше послан со мек тепих, ѕидовите беа обложени со светли тапети и бела дрвенарија и сето тоа беше беспрекорно чисто.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дождот престана, липите околу зградата великодушно ја зрачеа својата арома, а плочникот во дворот на зградата беше беспрекорно чист по заслуга на мајката природа.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)