бев (гл.) - преостанат (прид.)

Татко пред залезните години на својот живот, кога имаше с помалку сили да им се спротивставува на последиците на дијабетесот, посебно на слабеењето на видот, единствената можност да ја одржува рамнотежата на својот метаболизам беа преостанатите незавршени битки, кои започнуваа од неговите книги и завршуваа на барикадите на животот, извишувани и пред неговото семејство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Правеше сѐ, што беше до него, за да ѝ помогне да совлада уште тоа, но веднаш знаеше дека сето беше протатнето и одминато во неврат, и дека се чудни дури и тие негови последни доцедувања, што сè уште беа преостанати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Здогледувајќи го татка си во тој секојдневен амбиент, на светлината на сѐ уште неисчезнатиот ден, Наташа одеднаш инстинктивно сфати дека тоа е стварност а не „халуцинација“ и онака истоштена викна со сета сила што ѝ беше преостаната: -Татенце, татенце, што правиш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)