бев (гл.) - изложен (прид.)

Работниците (меѓу кои и Ѓорѓиевски) во најголеми- от дел од овој период живеат во импровизиран камп во дворот на фабриката.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ѓорѓиевски потенцира дека за цело ова време беа изложени на временските неприлики, а работодавачот во ниту еден момент не им дозволуваше да влезат во фабриката.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На првата изложба на „Салонот на Независните” во Њујорк, овој редимејд на Duchamp, односно R.(ichard) Mutt, беше изложен под името Fountain, и од тогаш со ова име тој е влезен во историјата на уметноста, станувајќи не само прифатено уметничко дело туку и еден од многу важните патокази во сеопштата еволуција на уметноста од дваесетиот век.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Целиот втор час е посветен на судењето и претпоставувам дека овој втор дел Вас посебно ве интересираше. •Хичкок: „Да, многу, бидејќи податоците за судирот беа изложени во првиот дел, што дозволуваше судењето да биде возбудливо од самиот почеток.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
” •Занимливо е да се знае бројот на прекинатите и бројот на комплетните снимања во врска со овој филм. •Хичкок: „Прво девет дена пробувавме со камерата, актерите и осветлувањето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тие беа изложени во Галеријата Via Eight.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во најголемата просторија на штабната барака, на една маса поголема од билјардска, беше изложена мајсторски изработена и технички прецизна макета на идниот хидро-енергетски објект, на кој се гледаа сите фази и сите детали на градбата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За тоа време се напрегаше, низ џамлакот накитен со сите дребулии што беа изложени, да го догледа трафикантот и во него да го препознае стариот Курназ.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Оваа енергија, оваа женска снага, се чини дека го изразува начинот на нужната независност на социјален план.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова проширување на свесноста е исто за уметноста и за нашите души:тоа е секогаш космичката одговорност на индивидуата која може длабоко да биде сфатена и примена само преку креативна револуција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зборувајќи за цртежите, од коишто повеќето беа изложени блиску до витрините, се прашувам за односот на Бојс кон женското.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На потсмев голем беше изложен отец Стефан Писмородецот (сега и од тука натаму Лествичник), и јас, иако не можев да го сакам, сепак го сожалував, оти од височини највисоки падна, како црн ангел согоре и се пеплоса.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Супермаркетите, плацевите за половни коли, крчмите што имаа правоаголни прозорци од стакло и тули, блескаво новите автомобили, што беа изложени и можеа да се видат низ прозорците од дебело стакло, продавниците за електрични апарати, продавниците за мебел, цвеќарниците, козметичко-фризерските салони, целиот нов трговски центар, кој брзо се изгради, едновремено со геометрискиот станбен дел од градот на рамниот терен, сите наизменично се менуваа и не му разбудија ни најмала емоција и тој не можеше да ги препознае.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сите цвеќиња и сиот зеленчук очевидно изгледаа среќни и задоволни што беа во градините за кои се грижеше Кети, зад заштитните ѕидови од тули и живите огради, а не беа изложени на издувните гасови и испарувања од камионите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На изложбата исто така беа изложени и неколку други подготвителни студии, како и реконструкцијата во потполна големина на делото “Цепелин со воденица во соседни метали”(1913-1915) (“Glider Containing a Water Mill in Neighborinng Metals”) и “Девет шеќерни рељефи” (1914-15 - “Nine Malic Molds), Ричард Хамилтон ги изработи за изложбата во Тејт галеријата во 1966.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како и да е, врз база на една сочувана копија на паус, Анре Рефреј, за оваа изложба, верно го “реконструира” цртежот од атељето на Дишан и го постави на ѕидот од /галеријата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во друга витрина во истата просторија беше изложен еден предмет, досега непознат во литературата за Дишан: “bilboquet”, играчка што се користи во една детска француска игра, која се состои од дрвена прачка со украсена дрвена рачка забодена во неа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Уникатниот предмет содржан во вализе-то на Мата беше познат (од списокот што го објави Бонк во својата книга за “вализе-то”) но овде беше изложена за прв пат; оваа полуапстракција (13) направена од примероци од влакна од косата, од градите, од под мишките и од гениталната зона, аранжирани по вертикала со само една тенка линија што наговестува контура на тело, и неколку исто така бледи линии кои асоцираат на формата на пенис во ерекција. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 113
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овој театарски настан што Дишан го гледал во пролетта 1912 год. претставува доживелица од пресудно значење - како што подоцна објаснува самиот уметник - во формирањето на најраните размисли за „Големото стакло“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Каталогот ни кажува дека Макс Бергман е германски сликар кој се сретнал со Дишан во Париз 1910 година (на изложбата, дневникот на Дишан беше изложен во истата витрина и отворен на истата страна на која е забележана нивната прва средба).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа, наместо него, на изложбата беше изложена потполно верна реконструкција што неодамна ја направи Улф Линде, поранешен директор на Музејот на модерната уметност во Стокхолм. (претходната реконструкција што тој ја направи во 1961 се оштети - како и оригиналот - при транспортот).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Што можеме да дознаеме од овој чуден артефакт?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И како што сугерираше и самиот плакат, “Големото Стакло” беше во фокусот на изложбата во Палацо Граси, но оригиналот беше премногу кршлив за да може да се транспортира од Аренсберг Колекцијата од музејот во Филаделфија, каде што сега се наоѓа (закован е на постамент, цементиран на подот).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Една од најголемите простории на најгорниот кат на Палацо Граси беше искористена за изложување на Дишановото „вализе“ и голем број оригинални слики репродуцирани во оваа комплицирана и прецизна збирка, обесена по ѕидовите што го опкружуваат експонатот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Имаше да заоѓаш со рајата што се збираше на геј-настаните онака како што ќе те снајдеше.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа значи дека беше изложен на многу разновидни идеи за тоа што значи да се биде геј и на многу разновидни стилови на геј-живеење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Луѓе што веќе со години живееле во геј-гета имале и време и можност да се „ослободат“: да се отпрограмираат, да си ги вратат приглупите, хетеросексуални предрасуди, да достигнат политизирана свест, како и да се возгордеат со сопствениот геј-идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше да се носиш со различни луѓе со секакви општествени потекла, од разни телесни типови, со различни појави, со разни родови стилови, од разни општествени класи, со разни сексуални вкусови и практики, а понекогаш (така им беше на Белците) и од разни раси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немаше тука бирање со кого ќе се дружиш и дали ти биле по мерка, дали биле од оние типови што ги цениш и што би сакал да ти бидат пајташи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потоа разбрав дека тоа била италијанска ескадрила, којашто добила наредба да им дојде напомош на христијаните што беа изложени на колеж.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Брат ми ме поведе кон една од палатите на плоштадот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се сеќаваш кога две слики на Џовани Белини, токму од тој музеј, беа изложени во Виена? А ти и јас со часови стоевме пред нив.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беа единствените парченца кожа што му беа изложени на надворешниот свет, оти, кога се разбуди, тој сети дека е сосема затрупан со слоеви и слоеви облека, која му ги правеше чекорите потешки, а стапките низ снегот подлабоки.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Така секој што е во интеракција со овој програм остава трага. Equivalents II беше изложен во Iterations: The Digital Image (каталог објавен од MIT Press), на Интернационалниот центар за фотографија, Њујорк, потоа на фестивалот Montage’93 во Рочестер и неодамна ва Џeroџ Parc каде беше ставен и на Интернет.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сурови мисли, го поздравуваат мојот труд и кога конечно создадов идеал и тој беше изложен на суд.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Пред куќите и по кривулестите улички беа изложени шарени керамички садови: стомни, чаши, чинии, бокали, филџани, ибрици, вази и ќупови за масло, за вино, за жито.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Речиси целиот град беше зафатен од садови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имаше многу роба, веќе беа изложени летните колекции.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Крај еден од тие мои гоблени што беа изложени во галеријата на еден колекционер, најмногу застануваа луѓето, најмногу се интересираа, најмногу го разгледуваа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некои поединости од настаните ги знаеше, од свекрвата, од блиските, ама, сега, тука на чардакот, беше изложена целата вистина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко добро знаеше на какви маки беше изложена Мајка, во новото семејство, во патријархалната заедница, со свекрва, со јатрви и со многу други.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога да се присети на тоа длабоко во него оживува понижувањето на кое со насилие беше изложен и тоа горчливо го здоболува...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во тоа време на попладневните прошетки или кога ќе заоблачеше и не беше за плажа, а татко ти и онака многу ретко се бањаше, се шетавме по кејот, каде што беа изложени бројни тезги со секакви панаѓурски сувернири на нив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во нив беа изложени оружја, онакви старински.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Со цел да се обезбеди легитимитет за „уметничките дела“, на крајот тие беа изложени во етаблирана уметничка институција. 54 6.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Темата на уметничките дела беше одлучена во соработка со хуманитарна организација, која подоцна испрати странска помош за земјата на потекло на уметникот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јас во моето детство бев изложен на поинаков вид опасности: можев да се исечам, да ме касне змија, да се набодам на трн, да се отрујам од некој див плод, да паднам од коњ, од дрво, да ме набоде вол и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Да, три; овој, меѓутоа, е оној што беше изложен на Armory Show 1913.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Дење преку реката се пукаше, се водеше борба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние имавме задача да напаѓаме само ноќе, зашто дење бевме изложени на опасност.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)