бев (гл.) - благороден (прид.)

Рацете ѝ беа благородни, очите благи и полни со сјај, гласот тивок и познат, мил, мајчински, го будеше: - Сине, мило сине, - му рече.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Мојата мисла и мојата намера беа благородни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тито беше благороден, умееше да ја возврати љубовта доследна на неговата мачешка природа, но општо земено секогаш се извлекуваше без казна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)