бев (гл.) - крај (предл.)

Есен е, а беше крај на пролетта кога го закопав Борко на гробиштата во Долнец. Беа шест гроба над водата од езерото, нашиот седми.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Грижите не ѝ дозволуваа да ја замајуват споредни мисли, снегот беше и тука пред влезот до колена, а дрвата добиени преку социјални грижи што останаа зад баба Петра беа крај оградата на фабриката, до самата куќичка на Мурџо.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Зениците на мачорот се проширија, а неговите жолтозелени очи зачудувачки зјапаа во четирите раскрвавени и откинати шии на пилињата, што беа крај мрежата на кокошарникот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Рече: - Леме, сине! Леме внученце, не ти велам збогум, не бил јас Иле Костадиноски ако не те вратам од тоа проклето место, - тоа го рече со таков глас што можеа да го чујат дури и тие што беа крај реката, како да сакаше тоа сите да го чујат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А и кому другему да се обрати? Само ние двајцата бевме крај езерото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ме допрати до главната излезна порта на која стоеја неколку војници наоружани со калашникови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир беше крај мерцедесот. Ме забележа замислен. Не му реков во кој правец да вози.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Денко, помагај! - извика очајнички. И Денко веќе беше крај стубелот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)