бев (гл.) - прст (имн.)

Желбата да те видам, да поседам покрај твојот кревет, да се обидам можеби да поведам уште еден разговор со тебе. Да! Јас. Синот! Дали слушна што реков? Синот!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби таа сила што ме поттурнуваше не беа прсти или рака туку желбата или потребата над која немав контрола.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прстите ноќе го бараа тој белег, беа немирни, играа со оган, и не беа прсти туку, пет, сто, повеќе сетила.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Или и тоа беа прстите на Грубијанот-време.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)