бев (гл.) - огледало (имн.)

Тоа беше волшебничка кугла, таа чаша што раѓа во себе разденување и примрак па после како сунѓер ја впива ноќта и ја дави месечината в катран. Тоа беше огледало.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Неговите очи беа огледало на неговата душа, која сега сигурно зрачеше и црно.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)