бев (гл.) - праша (гл.)

Студено, како самиот да не беше прашан, праша: „Зошто сакате сѐ да знаете?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Всушност и не и бев рекол нешто посебно, туку само ја бев прашал: - Покрај добриот видик од тумбата дали постои и некоја друга посебна причина што може да го оправда твојот избор?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ако сакаш мојата желба да ја поврзиш со нешто многу конкретно или повидливо - појасни таа - тогаш еве, јас ти понудам и други нешта за кои би можела да ти зборувам со денови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Каква е таа гасеница?“ ја бев прашал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Една, со лепливи нозе. Овде, во планинава, ја немам сретнато“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
", гласно се бев прашал, а таа, неочекувано барем за мене, се насмеа: "Нам ни се потребни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Те обеспокоивме? ”, ја беше прашал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Покрај волкуте истоштени луѓе, а и оние, тројцата, што мораше да ги надгледуваш, сигурно тешко може да ти пријде сонот!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ох, мене ми е доволно да ги затворам очите, веданаш заспивам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А зар е можно туку-така да се замине од дома и тоа со непознат човек - ја бев прашал?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Мајко, што запамети од деновите на Војната?“ ја бев прашал еднаш многу одамна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Јас не ќе можев толку лесно да одлучам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И денес убаво се сеќавам зошто и го бев поставил тоа прашање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никогаш не купувај ја глупоста! – ме посоветуваа и од тогаш овој поттик не престанува да ме следи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури кога ми беше откриена оваа вистина бев прашан што мислам, дали постои нешто што е поефтино од глупоста? - Не купувај ја!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таму во градината, кога времето го дозволуваше тоа, или пак, кога студеше, во куќата, Фридрих Рихтер нѐ учеше како точката се развива во движење и линија, како линијата се шири во површина, како површината се претвора во простор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми беше прашал дали мене би ми било дозволено да ги посетувам часовите, на кои потоа ме водеше секое неделно претпладне, во домот на својот професор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Малечок, остави им ги сите твои скокотливи прашања на постарите, на оние што ќе можат и да одговорат на нив - се обрецна кон мене (како да го беше дочул она што ја бев прашал Бојка) а потоа, излегувајќи, речиси несигурно додаде: - Веднаш ќе се вратам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Каква е постапката кога ќе се одземат таквите вредности, го беше прашал пријателот?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)