Ноќта што поминуваше всушност му беше потчинета на недореченото, а она што беше кажано имаше повеќе лица.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Нејзе ѝ беа потчинети грчките болничарки и санитарци.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тоа не го криеше ниту од внимателниот Х.Х., а за И.И., воопшто и не му беше грижа зашто тој му беше потчинет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)