бев (гл.) - погоди (гл.)

Сонцето беше погодено в срце, се топеше. Крвавеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Отишол син му од царот и се удрил на пазар со момчето за еден зајак и, откоа му зело колку пари што сакало, му дало еден зајак на момчето и му удрил муур на буто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чу царот оти било едно момче од долна рака (долна фамилија), недраго беше му паднало и не сакал да му ја даит, арно ама цар што ќе речи, збор назад не се враќа. што измислил царот еден маривет: зел четириесет зајаци диви и му 'и дал на момчето да 'и пасит; четириесет дни без да му загинит еден; токму четириесет пак да ѝ донесит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сите погодуале по тавмин нишаните од цареа ќерка, арно ама никој не беше погодил, чунки никој не знаел што нишани имат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)