бев (гл.) - напише (гл.)

Седнав со лакомост да го прочитам она што беше напишано на подврзаните листови хартија, тврди и пожолтени, на аглите подискинати или свиени.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Само, смета дека општеството би требало да се заштити од него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сценариото веќе беше напишано, и јас едноставно го земав и го снимив.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понатаму, на секој лист во првата редица беше напишано по едно прашање.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го држев во рацете стутканиот лист хартија кој го беше напишал Татко. Тоа беше цел еден живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не можев јасно да утврдам дали Татко, намерно или случајно, се оддалечуваше од приговорот што му го бев напишал.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ги извлеков двете стуткани топчиња хартија. Го барав едниот лист хартија, оној што беше напишан од Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но ништо не ми паѓа на ум.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обидувам да се сетам што бев напишал во вчерашната изјава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како ништо да не се беше случило!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тоа минато блескаше јасно само споменот на Јан Лудвик. И на песните што ми ги беше напишал.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Есејот беше напишан за една ноќ, со многу вино, што може да се забележи, според наместа неповрзаните асоцијации; јас и денес ги гледам тие места, но не ги коригирав, за да можете да сфатите во каква емотивна состојба сум бил тогаш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А освен пакетите полни со храна, таа многу често носеше и ќеси полни со облеки и чевли, на кои беа напишани имиња на познати бутици од Champs Elysee.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Беше запакувано со црвена лепенка на која што беше напишано Краш Експрес.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
На крајот остана само онаа страница на која беше напишана само нивната љубов, со нови, чисти страници на кои требаше да се пишува иднината.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Истата идеја го прогонуваше и Аполинер кој за себе, 1909, зема женски псевдоним (Louise Lalanne).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Аполинер беше напишал и една драма за хермафродитите, Les Mamelles de Tiresias, истата, 1917 г., кога Duchamp го направи Apolinere Enameled.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Следуваше графа во која беше напишано: Нигериско село (напишаното пречкртано).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А Американците се сторија три да му судат на хакерот од Лондон Кој еднаш им беше напишал во компјутерскиот систем Дека американската надворешна политика Е слична на државно спонзорираниот тероризам Многу му беа бесни Американците на хакерот од Лондон Оти знаеја дека тој повеќе ги изрезили Од пијаните офицери кои некогаш ќе задоцнеа со симнувањето на гаќите При празнењето на бешиката и на дебелото црево Ние коалите слатко си се потсмевнувавме Оти на дело се покажа пред очите на цел свет Дека ако сме дембели не сме барем мочковци и серковци И дека тие работи си ги вршиме на раат Откако ќе сониме дека сме качени многу високо на дрвото Или ќе се видиме во огледало со венец на глава А што е најважно кога одиме по нужда Со саати читаме стари весници и секси ревии.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Писмата личеа едно на друго, како да беа напишани во ист ден, а понекогаш како да беа продолжение, 100 и прво,од белградските разговори.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сѐ беше и многу необично а и многу веројатно како да беше напишано на бела хартија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаат петте распеани жени, а знам и јас дека еден поет баш крај езерото беше напишал дека е исто да се пее и да се умира.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Како беше напишал тој пусти Добре писарот, кои зборови последно откорна од себе? - пак си спомни.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зборовите ги беше напишал некој Добре, писар. Умот од мислење. Очите од солзите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)