бев (гл.) - излезе (гл.)

Но не би така... Нашиот учител беше излезен сам на прагот од училиштето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потоа сепак стариот омекна, почна да ги распрашува за родното место, од кое беше излегол уште пред Балканските војни, за тоа од кое маало се и од која фамилија.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Седнаа, или попрво Геро го седна Ванета, на крајната маса од пивницата, којашто летово беше излезена на тротоар, така што минувачите им се чешаа од грбовите одејќи кон главната улица дење и главното корзо навечер.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Прв пат како да беше излезена од него и сета тишина во која ретко кој имаше пристап, вклучувајќи ја често и Мајка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше излезен од своето тело и пливнат во една општа убавина во која се беше толку светло, чисто, јасно, отворено и видливо до онаа страна на постоењето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Мајка ми беше излезена да му помогнеме на татка ми да го растоварат магарето со дрва, а тие, браќа ми и сестрите, којзнае каде беа забарани, а баба ми дојде со тавата на огништето да прави кавурма да ручаме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Погледот ми продолжи угоре, на блискиот рид на кој како да беше излегол Сталин од својот мозаик, граден со камчиња од сите краишта на Албанија по повод стогодишнината од неговото раѓање.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Погледот ми го плени главата на еден бункер која беше излезена од морето, а врз неа беше застанат бел галеб.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Останував со впечаток дека таа се плаши оти сакам да ја вратам во некој сокак од кој веќе беше излегла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ТАША
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бевме излезени од кобната одаја, од видението, и мене ништо не ми беше јасно; изгледаше како ништо да не сме сториле, како само да сме ја разгледале одајата, а на лицето на Филозофот сјаеше некакво чудно блаженство и спокојство.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Едно претпладне кога Вера и Ели беа излегле в град да купат нешто од продавниците, ја здогледав како влегува во дворот помалата сестра на мајка ми, мојата тетка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мајка им тукушто беше излегла од кујната, а Златко се фрли кон шарената мачка што дремеше спокојно врз перницата.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Бидејќи било многу рано, уште не беа развражале куќните луѓе, само татко му беше излегол во дворо, сопрво него го видел и од жал што му паднало, се расплакал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По малце време беа растанале сите од куќи и секој по нешто работа работел: мајка му кравите ватила да молзи, невестата му овците ошла да 'и молзи, син му свињите и телците, прлињата 'и испуштило за в гоеда да одат, сестра му куќата ватила да ја мети и гнојо да го врлат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Од последното, најмалото парче црно копно, дирата беше излезена и скршнуваше нагоре, губејќи ја со секој чекор својата црнина, а уште погоре таа се закопуваше во неколкуте купишта смреки, што беа покриени со снегот, но на повеќе места ги подаваа зелените вршкови на своите гранки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сакаше, најпосле, да си продолжи да си биде тој, та токму затоа и правеше сѐ друго, за тоа беше излезен и оваа утрина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кејтен, кој сигурно пред сите ја чул бурата, уште со првиот звук, веќе беше излезен од спалната.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кога бев излезен од Авенијата на палмите и се упатив по магистралниот пат кој водеше кон Тунис, на ретровизорот забележав како ме следи голем воен транспортер. Бевме сами на патот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXVII Еднаш Богуле, кога мајка му беше излезена во полето на работа, ја донесе Злата дома и ја качи на таванот на ѝ покаже што сѐ има на него и каде почесто го проведува времето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја закопа назад, таму од каде што беше излегла.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајка ѝ беше излегла и растовариле со Толето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Продолжуваше да говори дека нејзината мисија, која ѝ ја доверил Севишниот, не беше завршена, макар што ние, децата, веќе бевме излезени на своите патишта од животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Чакарвелика беше излезена со плетало во дворот од анот да ги попечи коските на жешкото летно сонце.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Бидејќи било многу рано, уште не беа развражале куќните луѓе, само татко му беше излегол во двор, со прво него го видел и од жал што му паднало се расплакал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И службеното лице задолжено за самиот влез беше излезено и сега следеше како нивниот раководител и Филип Д., граѓанинот со белата покана, бавно се оддалечуваат од последната саемска зграда кон високото снежно брдо што јасно се одделуваше од мракот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Од левото крило на саемските градби беа излезени високи Снешковци на прошетка по моделираните снежни планини осветлени веројатно од рефлектори што беа закопани во снегот или засолнети зад овалните бели брда.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На оваа негова мисла се потсетив кога се поврати откако беше излегол.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вели, бев излезена на тремот да ја донесам стомната со изладена вода кога слушнав како тропотат чиниите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Горе, тие што работеа со неа, со завист гледаа како таа ја завршува втората дупка додека тие не беа излегле ни од првата, и уште, се чудеа, како е можно една убава и стројна жена да се претвора во неугледен маж.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Молчеше и ги стегаше забите, а една жила му беше излезена на слепоочниците и убаво се гледаше како силно му чука, како да ќе му се скине секој момент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)