Тој, што мечтаеше потполно да ѝ се предаде на магијата на слободната фантазија, беше закотвен за почвата од обичните, а неумоливи закони за секојневното однесување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Најпосле, Татко утврди дека најдобро е да се мине границата низ Езерото, со нашиот чун кој беше закотвен тука, веднаш до брегот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)