бара (гл.) - погоден (прид.)

А сонцето повторно доцнеше – бараше погодно место за заоѓање (премногу половни, паркирани).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Учителот бара погодно место па да му се доближи на овој скржав во зборувањето човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)