три (бр.) - главен (прид.)

Запомнете, тој сака накратко и со речиси војнички тип на соопштување!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден од најсвежите погледи на споменатава материја доаѓа од книгата на американската авторка Линда Мек Калистер, со занимлив наслов: Зошто јас не го реков тоа! (I wish I said that! - 1992., John WileyíSons).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во книгата Линда Мек Калистер дефинира шест комуникациони типови на луѓе и, во согласност со тоа, шест комуникациони стилови - три главни и три мешани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секој ќе има право да исповедува и муслиманство и христијанство во трите главни форми: православјето, католиштвото и протестанството.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во Корча имаше евангелисти, потоа унијати и многу други секти од трите главни вери, но сите се најдоа под ударот на нашата атеистичка револуција.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Економскиот просперитет на градот бил условен од развитокот на три главни стопански дејности: изработувањето на жолти сахтијани, трговијата и лозарството.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Постојат три главни помошници на госпо­динот Сенка; нивните имиња се: Даркер (чове­кот без лице, иако многумина се сомневаат во тоа дека Даркер воопшто е човек); потоа доаѓа господинот Пајо Ентропија (за неговото наста­ну­вање исто така кру­жат разни приказни; една од побизарните е онаа која вели дека Пајо прво е нацртан, а потоа, во специјални студија, „ожи­веан”??!); последниот (но не на крајот!) помо­шник на господинот Сенка се вика Дипигус, и за него се смета или дека е клониран (со помош на Франкенштајновиот таен рецепт како да се направи битие од кал, нокти и две капки плунка) или дека вре­мен­ски (Дипигус) потполно се загубил.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа се трите главни помошници на господинот Призрак.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тука се уште и стаорците, свињите, патките, цветовите-месождери, конзервите, завртките, електричните пили, атицистите, егзибициони­стите, аристотелијанците, лилипутанците, коле­ри­ците и сангвиниците, господинот Џовек, механичките коњи од парковските вртелешки, снегулките, зрната град, крблите, толосите... и кој знае кој сè не, од прилика до прилика, наоѓајќи се во улогата на помошник на злиот: господин Сенка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Инаку, постојат и: желките-мутанти, зебрите, пустинските скокај-глувци, тропските цветови, азијанците, воајерите, платоновците, меланхолиците и флегматиците, Алиса од Земјата на чудата, господинот Бубрек, мебиусови траки, точки, зборови, бои, капки, говедца...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Затоа, ќе биде корисно од самиот почеток да разграничиме три главни употреби на овој термин – општествената, културната и геополитичката (територијалната).2 Општествената граница е начин да се стави ред во општествените односи и да се означи членството во колективот и затоа е инструмент на општествена организација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тој во моделот вградил три главни промени.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)