два (бр.) - го (зам.)

Откоа беа го остаиле умо и к'сметот момчето, никако не беа се здружиле двата за да се видат и да си прогоорат помеѓу себе нешто за момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно ама и двата го беа изостаиле, тики си било така како избудалено, оту ако имаше еден од двата, ја к'смето ја умо, па не ќе беше дотамо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)