шрапнел (м.)
Не се оди: меѓу буките свиркаат куршумите, шрапнелите, се нишаат дрвјата. Многу се. Ај назад.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знам како ми дојде на тоа да мислам. Ја гледам буката, а над неа, низ вршките нејзини фрчат штрапнели, куршуми.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тие наближуваат, штрапнелите фрчат низ шумата, се цепат дрвјата, а ние ги пикаме главите в земја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој шрапнел беше ѝ го истерал окото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дали беше куршум, шрапнела или удар на змија?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште пред да се пресмета каде, кога и како ќе биде убиен големиот деспот, на 5 март во 1905 година, во рацете на еден преусвитен атентатор, некојси Киндеријан, се распрснува бомба од чии шрапнели гине, меѓу другите, и Кристофер Микелјан.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Еден шрапнел ѝ поминал преку градите и ѝ го зел гласот, целата појава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заборавил кој бил и заборавил дека лежи ранет од шрапнел на боиште и дека повикува - Константин доаѓа; му го шепоти Коранот на свој јазик и пак неизменет, со недвосмислено значење: Ако ја подадеш својата рака, кон мене да ме убиеш, јас не ќе кренам рака на тебе за да те убијам, од Алах, мој бог на светот, се плашам ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Додека околу нив се мешале извици, истрели и блиски далечни грмотевици, вториот раненик, оној, преку чии очи минал шрапнел, лежел ничкум и копал со нокти и заби под себе и пцуел, пелтечаво и тешко, под контузија - и султанско знаме, и паши, и вера, Тој до него, со две парчиња од војничкиот ремен ги стискал нозете над коленици за да не ја изгуби крвта и со неверување слушал во зачуденоста без чувство за болка, за еден миг заборавајќи си ја судбината: кауринот, на кого му е укажана чест да биде војник под зелен бајрак, не атакувал за да ги убива оние што ги зеле да се бори со нив за нив, милосливите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Лево и десно се извишуваат многулетни буки на чии стебла се гледаат длабоки греботини, остатоци од шрапнели на топовски и минофрлачки гранати.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во полумракот го гледа нејзиното огрдено лице и си мисли: - Колку е добра и мирна и зошто ли токму неа ја погоди шрапнел и толку лошо ѝ го огрди лицето?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
