шеснаесет (бр.)
Силјан беше многу гален и од татка и од мајка, чунки од многу синови Божинови само Силјан беше останал жив, та од тоа беше гален многу и беше го ожениле уште на шеснаесет години и на седумнаесетте години му се роди на Силјана едно дете машко, му го викаа Велко.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Раздвижени како мрави, работеа младинците ... – А ти? – му се сврте Мечета. – Шеснаесет ... – излага и Мече, гледајќи в земја сцрвен до ушите.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Еј, јас на шеснајсет веќе бе пуста невеста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој понапрешниот ме грабна ошче шеснаесете години кога ошче спие со мајка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Наполни петнаесет шеснаесет години — ајде, турни ја на првиот што ќе ја посака, земи некоја и друга лира прид, позакрпи се со бабата и тие што останале назад; дури и последната не ја даде на Кулета Врчкиќа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Анѓа наполни шеснаесет и завлезе во седумнаесеттата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Меѓу нив се шеснаесетте кратки стории низ кои хронолошки е проследен животниот пат на јунакот по кој се препознава и се идентификува Македонија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Над случката на призрачното умирање на мртвите низ векови, од незнамкога до последниот ден на неговите шеснаесет години, ќе се веела проѕирната птица на една душа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во нивните исплакани очи секако веќе и немало солзи: Господи и мајко богородна и Гавриле Лесновски, стоплете им ги душите на Богдан Срменков (дванаесет години) на Горан и Јордан Пенков (тринаесет и шеснаесет години), на Салко Пребонд (петнаесет години) и на Климент Темелковски (шеснаесет години), но коските молчеле далеку од сите очаености на живите, и му биле верни на чудесниот спокој што ни бара ни прима утехи во својот заборав за она што е ден и она што е ноќ, за сѐ што е грч на тегоби.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Еден ден по свети Илија и Ганка ќе има шеснаесет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Внатре беше мојата фотографија. Снимена еден летен распуст. Имав шеснаесет години. Со плетенки и јагне во прегратката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Семејството на кутриот козар останало со шеснаесет рани во душите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Според податоците требало да има – шеснаесет кози. По пописот една од козите се ојарила...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Законски статус: продажбата на тутун на лица под шеснаесет години е строго забранета во Велика Британија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Улицата беше поплочена со камен, секој камен беше осум центиметри широк и шеснаесет долг.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И замислете си, јас имав дадено збор, бев сосем верен - Шчевалевска, три месеци до шеснаесет години ѝ недостигаа, таа е уште во училиште, со неа деведесет илјади даваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Секс-разговори еднаш месечно за постарите од шеснаесет години. И во Младинската организација.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Едно младо Германче, ми се чинеше дека нема ни шеснаесет години, беше рането и крвавеше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Цртајќи го на небото сонцето со шеснаесет краци!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Царот бил умен и на момчињата што имале по шеснаесет години, колку што требало да има и неговиот син, им го поставувал истото прашање: - Колку богатство би сакале да имате?
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
