шегува (несв.)
Не знаев што да мислам. Се шегува ли момчево или ја испитува мојата храброст во која ни сам не верував?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Неговото молчење нѐ охрабри и ние глупаво се шегувавме со него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Не сте, не сте, се шегував, - помирувачки рече дедо Ангеле, а децата, задоволни, му ја ставија гредата да помине.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Уште две чаши, мис? Вие сте расположена и само се шегувате.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Да те пуштиме! се чуди еден од тројцата. - Немој, полжавче, не шегувај се.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Се шегуваш ли? “ праша. „Те мачи ли здодевност?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Гласот му беше темен кога ѝ рече: „Се шегуваш кога говориш за иднина. Иднината е попска проповед.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И кога купуваше штоф за одело секогаш говореше, божем се шегува „за четири сезони“.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ѝ рече: „Јано, ти личам ли на дрво?“ „На дрво?“ се зачуди. „Се шегуваш.“ „Не, искрено“, матно бараше. „На дрво - јавор, глог, зеленика.“ „Не ми личиш“, без веселост му призна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
ИВАН: Не е возможно! Ти се шегуваш!
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: Би сакал да се шегувам. Токму сега разговарав со него.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- На глувците не им е потребен развигор, - се шегува Павле.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мислеше на маѓијата на сите дивинки да се враќаат секогаш на она место, од каде што си ги скорнал првпат, но и тоа го стори повеќе како да се шегува со себе си, бессилен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Смеата имаше нешто толку топло и скокоткаво во себе, што тој само по малку, кога го сети допирот на јазичето на тоа ѓаволесто срнче на својата дланка, веќе не можеше да издржи да не го погледне и да не му се насмее гласно на тоа ситно, скокоткаво ливотче, со кое можеше и така да се шегува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се шегуваш, си рече. Уф, ама врашки се шегуваш. Пукаше од смеа, сето време.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Жените и децата си заминаа, но мажите останаа да пејат, да се шегуваат и да ги празнат шишињата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе дојдам еден ден и пред твојата колиба, војводо. - се шегуваше шумарот со простосрдечниот старец, изненаден, зачуден, а и престрашен од првото доаѓање на џипот во планината. Но тоа беше пролетоска.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Шегувај се ти, војводо, но следниот пат кога ќе приредиш ваква гозба, ќе ја доведам и неа. И јадеше шумарот, кркаше, како некој Крали Марко.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Се шегува, вујко, - рече Србин.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А селаните знаеја дека Толе никогаш не се шегува, та не му тежи умот да го направи ова што го зборува, толку повеќе кога утре ќе ги нема агите да го бркаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
