хир (м.)
Пред очите му излегоа некои од неговите пријатели што наскоро требаше да станат жртви на еден хир.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сѐ што речеш ил помислиш не стивнува Тук, останува, тлее во вечната правда Не порекнувај оти дур в идни животи ќе страдаш Не се шегувам, не, ова не е никаква парада На хирови и суети, туку уште од доба стара
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Неколку дена по безизлезното прифаќање на неговите хирови и помирувањето дека со ваков човек треба да си го поминам остатокот од животот (личен став што не можеше да најде свое логично оправдување, но секогаш беше присутен), тој имаше смелост да ја избегне средбата предвидена за нашите вообичаено убави неделни прошетки низ паркот.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Од него, како што може и да се претпостави, не стана ништо, освен ноторен пијаница, разбеснет во своите хирови, бидејќи немаше нешто што не му било овозможено.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Со сожалување гледаат на својот инперфектен живот и се предаваат на судбината, демисија на желбите, наместо храбро со восхит да го земат најдоброто што им го дава денот, достоинствено да ги поднесат хировите на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
