убивање (ср.)
„Не ми е веќе до убивање, сит сум...“ им велеше тој.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Какво задоволство може да ви причини убивањето, одземањето на сосем невини животи? Размислете!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Пуштете ги луѓето, велам, доста е тепање, убивање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оти знаат дека убивањето на орли донесува несреќа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се лути дека Арслан бег и другари му ги убиле орливе или пак навистина верува - Јаз’к олкаво мажиште! - дека убивањето на орли донесува несреќа?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тука убивањето е внатрешно. Јавноста е исклучена од буричкањето.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ама ова не е раѓање, туку убивање на нероден живот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дете што расте, чиешто тело го тресат оргазмични ритми; чиишто чувства се изразени во химни што ја слават радоста на онанијата или убивањето родители; чијашто желба по слава и пари нашла свој пример во бисексуалниот музичар.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Шалтерите кога работат работат до десет, а јас, под претпоставка дека ќе имам среќа да работат, пресметав дека ми остануваат два-три сати за убивање.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ја спојуваа забраната за убивање жени (иако ги убивале и ги продавале на макрои) со безочните ритуални верски молитви на својата божица, за добар ајдучки лов во злато и рупии.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ужасна екстаза од страв и од одмаздољубивост, од желба за убивање, за тортура, за смачкување на лица со ковачки чекан, изгледаше како да тече низ целата група како електрична струја, претворајќи го човекот и против неговата волја во размавтан и разврескан лудак.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Мислев оти ова, убивањево, пред да почне некој ќе го најави.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Основна причина што Орце, Коста, Мечето, Илија и Владо инсистирале да се гине по секоја цена била таа што тие сметале дека со својата смрт ќе ја афирмираат повеќе борбата за слобода на својата татковина отколку што тоа би го направиле со уривањето на згради и фрлањето на динамитни бомби по солунските улици и убивањето на непријателски војници.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Процесот, со мали варијации, е предвидлив (во пакет со т.н. локални војни = убивање, силување, рушење храмови).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Човеку, а колку жртви во името на тој Исус! Плачкосувања и убивања на неверниците! Колку болести и бесмислени несреќи!
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Почнаа апсењата, бележењата со жолти ленти, исфрлањето од сите служби, затворањата, одведувања на принудни работи, убивањето пленици...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Но поради големиот недостиг на љубов, нивниот нагон за убивање се претвора во некој вид страст што би била замена за отсутната или загубена љубов.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Повикани да го спречуваат убивањето, конфликтите, судирите во светот, тие како да наоѓаат своевидна компензација во отстрелите на животните.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Убивањето на туните, притеснети во малиот простор, го следат громогласните извици на матанѕистите, на чело со нивниот капетан Монги.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со мојата аверзија кон оружјето, но и кон убивањето на невините животни, јас бев навистина атипичен за средината во која требаше да се покаже комплетен капацитет и компетентност. Но не бев осамен.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
