телевизија (ж.)
Работната кариера ја заврши во Македонската телевизија каде што беше уредник и се пензионира.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
После стана, ме погледна и рече: „Гледаш телевизија”. И отиде.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Гледав телевизија. Го прашав што сака. Молчеше.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Кога се вративме молчејќи, скитајќи од една до друга пустош во душата, чувме прекрасна вест: спикерката на телевизија соопшти дека во Македонија узреале првите цреши.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И оваа париска старица, можеби како онаа од телевизијата, имаше мила физиономија и свиреше на гитара како онаа од филмот на виолина.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во длабочината на ходникот забележав една пристара женичка, чија физиономија ме потсетуваше на ликот во еден неодамна прикажан француски филм на скопската телевизија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ни расправаше сопатникот дека во холандското село Стопен Верес, некаде на југ од земјата, под разни верски влијанија, уште не може да се одомаќи телевизијата, зашто луѓето ја сметаат за „ѓаволска кутија“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ве има на улици, на телевизија, во весници, на приредби, се криете по куќи, хотели, резиденции…
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Се сетив на оние криминалистички филмови што сум ги гледал на телевизија, а никогаш не сум ги догледувал докрај зашто, секогаш кога станува највозбудливо и најстрашно, мајка ми или татко ми ме испраќаат в кревет со објаснување дека филмот не е за мене.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Малку се смирив. Додека гледавме фудбал на телевизија Бреза се обидуваше да ја придобие мојата наклоност.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тоа не се баш истите песни и приказни што ги слушаше од дедо му – детското љубопитство денес го храни моќниот сезнајко телевизијата, и внукот, и покрај побелените влакна во косата, е понекогаш едноставно човечки немоќен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Кога детето и девојчето што ја играа ламбада на телевизијата ќе се бакнеа, ќе се бакнеа и Милчо и Венче.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
стравот ќе збифта во мене - тогаш ќе се запали мојата внатрешна телевизија - на екранот сцени од кои не можам да избегам - низ моето вкочането тело програма што не се згасне со притисок на копчето - лекарка,
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тато гледаше телевизија. Мама полека пријде до телевизорот, нешто му рече на тато и го исклучи, а мене остро ми заповеда да седнам.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Велеше: „Телевизијата е уште едно мајсторство на итриот собирач Запад.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Децата секакви работи гледаат на телевизија и потоа секакви работи фантазираат.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Можеше да се забележат видни личности од кинематографијата, театарот и телевизијата во Париз, неколку славни писатели меѓу кои Морис Друон, постојан секретар на Француската академија, поетот Адонис и други...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Штом некој писател кој му е драг на новиот демократски режим ќе умре, председателот веднаш се појавува на телевизија и лично изјавува сочувство.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Бела имаше 29 години, а Јанос Лазар 31 година кога ја затворија вратата и почнаа да гледаат телевизија.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Американската телевизија налик на голема училница во која се одржува пробна настава.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
