суштински (прид.)
Во сиве наведени мислења, кои се, во основа идентични, се забележува дека основното сознание води кон една одредена генерализација: суштинските вредности прозата на Чинго ги остварува во доменот на стилот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тие добро го познаваа балканскиот менталитет во кој беше всаден синдромот на самоуништувањето, на проклетството, кога му е арно на човекот и на народот со козите, да му умре козата на соседот без длабоки, суштински причини.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Зошто AI и когнитивната психологија се во ист чамец Се чини дека се повторуваат сомневањата дека AI и психологијата имаат многу заедничко; и всушност, имаат однос на суштинско (и притоа во пораст) взаемно помагање и збогатување.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Нивниот суштински проект не беше сликарски проект; Duchamp се обидуваше на традиционалните сликарски средства да им ги придружи оние најмалку очекуваните: користејќи ги, за создавање на своите форми, по ред, оловната жица, калајот, прашината, талкот, колачот од бадем и чоколадото во прав, како што Leonardo потполно сам пронајде нов начин да се излие бронзен коњ, но и експериментирајќи со ѕидното сликарство, почнувајќи од техниките кои веќе немаат никаква врска со фреско-сликарството, туку се потпираат на температа и енкаустиката.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
„Суштинската релативност на секое знаење, секоја мисла или свест не може, а и самата да не се покаже во јазикот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Уште поспецифично, како поранешен студент на George Kelly, тој тврди дека Kelly- евата теорија за персонален конструкт (Kelly 1955) е суштински некомпатибилна со сите компјутерски* модели на човечка когниција.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Потврдено е дека искуствата на клиентите за терапијата имаат суштинско значење за нејзино водење, и дека тоа е единствениот начин на кој терапевтот може да знае кој вид на тераписка интеракција може да помогне а кој не.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Способноста да се мисли во конкретни визуелни поими е од речиси суштинска важност за писателот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таа е суштинска црта на човековата екологија и затоа треба да биде заштитена од слепите сили што ѝ се закануваат од сите страни.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Тоа речиси бесконечно „играње“ на состојбите на зборот фатени во лет одразува една од можните коинциденции што во поезијата на Ренџов се повторува од неодреченото, неодстореното, неодотвореното суштинско прашање за тоа: кои се конечните можности на „зборот“ како енигма во обликување на мислата кое и самото треба да му го овозможи величењето на зборот како суштина на мислата.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Дваесеттиот век отвора промена во свеста којашто е барем толку суштинска, колку што е просветлувањето што го донесе Ренесансата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Исто така, ни пружа проза која е површински читлива, „задоволство во текстот“ коешто ни овозможува да ги заобиколиме суштинските прашања: текстот може да се чита како чиста комедија, лингвистички slapstick, „надреализам“, „музика“, итн.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Општо земено, филозофската дијагноза покажува дека плуралитетот со право претставува суштинска одредба на Постмодерната и дека ние денес живееме во преодна фаза.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тоа е војување со ограничени цели, меѓу борци кои не можат меѓусебно да се уништат, кои немаат материјална причина за борба и кои не ги дели никаква суштинска идеолошка разлика.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Суштински чин на војната е уништувањето, не само на човечки животи, туку и на производите од човековиот труд.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Велеше, како и онаа вечер кога го загубивме, дека светот му изгледа страшно стар, и дека бојата на предметите и мирисите, како што минуваат годините – слабеат; дека има потреба да се врати назад, барем во детството; го гледав и забележував дека и двајцата тонеме постепено во некакво неодредено опуштање, дека разговараме за суштински нешта, иако изгледаше дека говориме безначајни работи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Откривајќи го патот на јагулите, цврсто веруваше дека го открил и патот на луѓето кон нивната суштинска хармонија со природата.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Дали се само природно сомничави или и суштински зли, дали за психологијата на масата е карактеристично дека ќе уништи секој новум, или проникливоста на масата е, всушност, инстинктивна и посилна од со разум поткрепената логика на образованите?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Мора да се подготви стратегија за да се спречи понатамошната ескалација на насилството, која ќе вклучи менување на проблематичната Преамбула на Уставот, суштинска децентрализација на земјата, попис кој ќе се спроведува со меѓународна помош и предвремени избори“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Секогаш се обидуваше во нив да најде одговор на своето суштинско прашање – кога веќе еднаш ќе почне да живее?
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
