стрмно (прил.)
Сонливите води на езерото нежно се будеа, бели и светли, кога тој го рашири и последен пат своето платно на истото место, крај црквата, од каде што водеше стрмно, кривулесто патче долу до изворот на езерскиот брег.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Долу планинската река, која извира од Караорман, стрмно се слеваше и бучеше.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тоа е типично старовремска германска куќа, со тесни и мали прозорци, дрвени скали, ли се извишуваат стрмно, на високо; со чардаци кои, додека одиш, скрцкаат; со големи одаи, приемни, спални и многу други простории.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На стрмно си посаден, вели Мисајле, се пресмева со Јона мој.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Погледнувам надолу: сѐ ми е далеку, сѐ ми е стрмно и далечно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се сеќавам: спиевме на една падинка, стрмно место. Одвај да ја задржиш снагата, да не се истркалаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На стрмно ни главата не стои со тебе, а ние сме клоцнале камења.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Напад, одбрана, борба на стрмно, на рамно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ридот со неколку дрвца стрмно се качувал кон својата гола грпка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа застанаа на другиот крај од лединката. Пред нив брегот стрмно се спушташе надолу.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Јас повеќе се влечкав седната, беше многу стрмно, кога слушнав како чичко ми вика: Бошко, Мила нека се врати назад и некако потоа за час го снема.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Оттука моравме да се искачиме горе на карпите, беше стрмно, јас отстапував последна.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
