стриков прид.
стрико м.

стриков (прид.)

Во стриковото градинче, галабо, вишни ем црешни беревме, во уста си ги клававме!... (Во паузата на мелодиското пеење доаѓаат Костадин и Симка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Е!... Море, удри понатака!... (Го крева шишето со вино, а другите тивко пеат: „Во стриковото градинче, галабо...) СИМКА: Не лути се, Костадине...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ете, црниот петел лежи кај стрикови. Па му се бендисуат стриковите кокошки! Било та се рекло: туѓото е послатко.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)