случаен (прид.)
Но тоа делење среќно е избегнато само од случајната неопитност на нашите непријатели.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Случајниот собир луѓе не му одговори и тој безволно и полугласно го повтори прашањето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Секоја сличност со постојните тогаш лица е случајна и ненамерна.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тие се можеби, чекори на случајни минувачи, а можеби тешките скорни од чуварот на овој одвратно глупав поредок. Да! Во тоа е сѐ.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Глигор стоеше пред него, готов да го заштити од ненадеен и случаен налет од темнината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога ќе се почне од многубројните убијци, обични и необични крадци и провалници, коцкари и алкохоличари, морфинисти и секакви измамници и перверзни личности, па сѐ до случајни тепачи, незаштитени жртви на интриги, повлечени во себе но фанатизирани следбеници на учење и секти што ветуваат човечност, мир и братство таму каде што ги нема и не може да ги има, пишувачи на сатири што ги погодуваат властодршците, злојазичници и шегаџии, сиот овој затворен и заборавен свет живееше засебен живот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не е случајна концентрацијата на многуте светски банки во Франкфурт.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Зашто опслужуваше многу села, и зашто тука, покрај патниците и железинчарите, постојано на чешмата се војваа - во лето: волари, косачи, жетвари и многу други случајни намерници и безделници, а зиме: ловџии, дојдени дури од Прилеп и Битола за да ловат тука, во ливаѓето, во Блатото и во Чепиговски Мртвици, диви гуски и диви пајки.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Длабоко навредените, оскрбените, грешниците, покајниците, осамените, јадосаните, очајниците, неутешените во љубовта и во загубата на најмилото, луѓето исправени пред неизвесноста и ризикот на следниот чекор, животните корабокрушеници, - сите, сите доаѓаа тука и на дивината наоколу, на небесата над Потковицата, на овчарите и на случајните намерници, лелекајќи гласно им ги доверуваа своите тајни и несреќи, своите болки и загуби, своите намери и решенија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Онисифор Проказник здробен во метежни визии го сонувал искинато и многу поинаку отколку што го доживеал дневниот настан во кој пукале еден на друг и се колеле меѓусебно луѓе што никогаш не се виделе, што не ги знаеле дребните радости и јадрите маки на своите случајни противници и кои судбината ги соочила среде крстопат на животот и смртта, ги поставила со своја умешна но и подмолна стратегија едни наспроти други, кукулинците, во игра на случајноста, со повеќе љубов за дружината отколку за осумте горјани што најпосле и не морале да се арамии или наемници на оној сур и таинствен Али-бег со повеќе прстења од злато и секакви скапоцени камења на рацете отколку што имал влакненца по рабовите на црвените, некако чудно вжештени очни капаци за кои најмалку еднаш годишно барал мелем против јачменчиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не е тешко да се пронаоѓаат, дури и да се предизвикуваат, но еден предуслов е обврзувачки: потребно е приклонување на луцидната мисла за прифатливите разлики ВО складноста, неплашење од случајната средба (која и не е тоа) на чадорот со машината за шиење.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Иронијата е присутна во деконтекстуализацијата и во нејзиното заострување (специфично место на редимејдите); заробениот случај, “конзервиран” и предизвикувачки, латентен е во програмирањето на процесот на изибрање и во случајното фаќање на случајноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Бидејќи филмското разгледување на секоја од деветнаесетте милиони жртви на СНН -како мапата во природна големина - би им се потсмејувало на човечките напори, се сметаше дека е добро полето да се скуси, ако не и намерата, и да се пронајде, по пат на случаен избор, претставник на жртвите чиешто искуство би помогнало да се објасни овој феномен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сепак сличноста не била случајна.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Случајната грешка само го потврди мојот внатрешен кошмар.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Среќавањето на релевантни дела во таканаречената медиска уметност ни покажува дека се тоа дела кои ги демонстрираат начелата на квантната механика (претставувањето на објектот е зависно од посматрачот, незабележените објекти не се обработени како вистински работи и случки, туку како склопови од флуктуирачки можности), ја земаат предвид новата структурираност на сензибилноста и нејзината комплексност (воведување на тактилниот осет), ја демонстрираат нелинеарноста (егзистенцијални, случајни навлегувања во системите) и го нагласуваат естетското начело како мерило на новата научност. што мислиме со следново?
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Но драмската уметност не останала за Владимир Набоков област на случајна „мета“ или прост експеримент.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Фотографиите се распоредени во навидум случајни групи во металните рамки, без некој обид да се обработат хронолошки или по теми.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На пример, кога ќе ги видите несреќите што се случуваат, немојте да мислите дека сите се случајни.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Така, најдов во џебот некоја залутана дводенарка (меѓу другото, добиваш три песни за два денара), ја пуштив монетата во џубоксот, и притиснав три сосема случајни комбинации: B-1, C-3 и B-10.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
