скара (ж.)
15. МУ СЕ ЗДАЛО НА ПРАСЕТО ДА ПОГЛЕДНЕ В НЕБЕ - тоа в корито, божем в колевка, на грб штом го свртат со врела вода поливајќи го за полесно да се гребе белата кожа каде што скарата шарата ќе си ја црта...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Требаше навреме да превртиме на скара пет-шест пати, па со кромитче и тенок шприцер.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Уште во Солун слушнавме дека во Ставрос има многу риба и дека тука се служи, на оригинален начин, печена риба на скара.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Домаќинот ја разбра нашата желба. Веднаш нѐ воведе во кујната, ни изнесе разновидна риба, оставајќи нѐ сами да избираме, што сакаме за ручек. Се разбира - печена, на скара!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Печисонце, скара на прозорците, окалки со прекрстени раце, апарат двоблиц Минолта (ние во него), бркотница на мислите, орев.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Утредента авторот во „Златното буренце“ ги најде една група од петмина седнати во длабочината на ресторанчето, околу маса претоварена од скара, чаши и литарски шишиња Смедеревка и Пелистерка.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Скарата ја гуши но ѝ дава смисла.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
- Имаш човек или сам си на скарата? - Имам човек, скараџија, специјалист.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А што пиеше невестата, бело или црно? - Со риба бело, со скара црно. - Тамам. Значи, од двете.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Тогаш, наточи уште еден бокал вино. - Со скарата или пред скарата?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
На терасата имаше повеќе скари за станарите од зградата и голема трпезарија комплет опремена, каде што ја јадевме вкусната риба и пиевме вино од регионот.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Додека газдите прдат во рај твоето мото е „трпи и трај“ со душа го чекаш првиот мај на ливада скара пак да се клај
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Францускиот бенд, „Ејжен даб фондејшн“, побарале после концертот во кафеаната во која ќе ги полнат стомаците, рафално да стрелаат по келнерите со ќебапи, суфлаки и слични убиствени месишта подготвени на скара.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Неколку пати купуваше риба на пазарот, а потоа ни ја подготвуваше на скара на осмиот спрат од Метрополитен кулата, каде имаше голема тераса со поглед на Сиетл.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Значи, обожавам излети, па да се оптегнам на ќебе и со деца фудбал на голчиња направени од двете влечки да се разиграм боса, па скара и салатичка во леген за со ж’та (во мојот случај лимонада)и сѐ така до крајот на денот со свеќа запалена во манастирот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сакам три овали мешана скара, три шишиња шампањско, од кои еден овал и едно шампањско ќе сервирате на масата кај оние две дами отспротива.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
За да ја опушти состојбата, Ѓорѓе на кого секогаш му стоеше „змијата во џебот“, овојпат порача вино, а во менито прстот го стави на мешаната скара.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Вечерта Томо беше задолжен за скарата, Рада за палачинките, а Јана за питата. Онаа истата по теркот на нејзината баба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
