скапо (прил.)
Бино се одушеви кога виде оти го наведе Дима на лизгавица и почна да му диктира: — Е, ајде да ми напишеш со грчки букви воа: „Блаже купи од Трпка скапо шес овчки кожи".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во прво време повеќето дури беа и задоволни сѐ додека најпосле не видоа колку скапо им се фаќаше тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Грешиме, ама еве скапо се плаќа тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Само така, помогнат во најтешките дни, ќе ја задржи верата во себе и ќе ги сплоти сите свои сили за да може еден ден да си ја извојува скапо платената своја слобода без ничија помош.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тогаш е невозможно да се најде хотелско легло, или тоа ќе чини многу скапо, неколкукратно поскапо.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Зашто секаква невнимателност овде скапо се наплатува.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Неговата смеа ја има во мене, еднаш дури скапо ја платив.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тоа скапо ги чинеше. Најпрвин, по заповед на Портата, мораа да му исплатат обештетување на стопанот на пребеглиците, некојси солунски високодостојник, Турчин.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Зошто? - Затоа што е скапо. Луѓето кои се подготвени за преживување се чудна сорта.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Останувајќи без работа и стан за спиење, едно време спиеше во хотел, но му беше скапо.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Ах“, рече старецот, „никогаш не сум имал такво нешто. Премногу е скапо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ти ѕвони еве во секое време, а кога сакаш вистински да проговориш, како со пријател, вели дека било скапо и затвора.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
За разлика од бомбата наменета за гимназијалците, во меѓуетничкиот конфликт на почетокот од милениумот, оваа бомба не остави последици од типот на починат просјак (кој скапо го плати пребарувањето по училишниот контејнер) и осакатена продавачка (која малку поевтино ја плати близината на пренхранбената продавница до училиштето).
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Откако сите се сложија дека „мозокот” му припаѓа, токму на татко ми, како глава на куќата, како наш стопан, но и човек кој имаше склучено најмногу работни договори за оваа година, тој со победнички израз на лицето, со мозочето во едната рака и со жолтата кумановска во другата, го посоли добро и во еден здив и залак, го стрпа во неговата уста од која вирееа тазе направените вилици, скапо платени со зделките кои го беа фаворизирале неговиот бизнис годинава.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Твојата забава може многу скапо да те кошта.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Тендери фрчат, во мозок нѐ дупчат опортунисти во кабинет чучат полни кафани од утро до пладне студенти учат за курово здравје Има ли спас од поскапо парно редици долги во социјално и ако завршиш катастрофално скапо е дури и во погребално Избави нѐ Оче од банкари алчни себични луѓе и денови мачни избави нѐ веднаш од шалтерска стока до кога каматата Оче ќе скока?
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Но кога Рада ја здогледа цената, го соблече палтенцето и се предомисли. - Ова е премногу скапо за мене.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во една пригода, во излив на отвореност и искреност, ова му се случуваше само пред Татко, кога ќе кажеше нешто што можеше скапо да го чини од што и собеседникот го обземаше немир, ќе заклучеше дека само затворот на Голи Оток можеше да го ослободи од стравот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Чевлите му блескаа и сѐ беше на него квалитетно и „сигурно многу скапо“ -си помислив.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Простите, сиромасите, болните, многучеледните и бесчеледните, сакатите, слепите, собирале париче по париче, од усти одделувале за да изградат црква. Скапо плаќале мајстори и зографи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
