скалило (ср.)
Нејзините очи беа влажни... премиера Завршена беше и последната точка кога се појави тој на широкото скалило пред влезот од полуосветлената сала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На Методи.) Излегувај ти прв и провери на скалилата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
МЕТОДИ: Дождот не му дозволи да ја крене главата и да погледа каде влегува. Скалилото беше пусто.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Кога ќе се стигне на најгорното од тие скалила, се свртува лево, преку простран ходник се влегува во широка и длабока, сала, богато наситена со виделина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Скалилата што водат во ќелиите, направени од мермер, веќе се изабени од употреба.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На спротивната страна е некогашниот огромен кралски дворец, чие задно крило е продолжено во сферична линија, потоа романската асамблеа, во чие продолжение се издигаат десетина повеќекатници, поставени како на скалило една зад друга, во чие милје се наоѓа една стара црква од 18 век, историска романска знаменитост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во една од мајските вчери, во една од оние кои се без дожд а со убаво ѕвездено небо, во оние вечерни часови кога се испразнуваат и тесните улички од под „Монмартр“, кои преку ден се полни со купувачи што одат во најевтиниот трговски дуќан на „Драјфус“, во една ваква тивка вечер се најдов во подножјето на „Монмартр“, пред оие триста скалила што ги врзуваат со прочуената црква „Сакр Кер“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секоја година по едно скалило качувај се нагоре, ми вели, мрдни го газето, ми вели, и ме држи со испуканите дланки што навечер ги мачкаше со сало и со коломас за да му смекнат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Постепено се суши глината и по некои сивкасти скалила нејзината душа се искачува нагоре.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
И само што стави нога на првото скалило, ние зинавме да викаме: — Товариш Хрушчов, товариш Хрушчов, викаме, ја креваме земјата, ја цепиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Средниот стол од десната страна беше поткренат на едно скалило и тој беше владически престол.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Бега од неговата прегратка, бега низ широките скалила и една чевличка ѝ паѓа од ногата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Американската знаменитост Jane Fonda со патетична сериозност го рекламира сопствениот пронајдок - евтино, пластично скалило за обликување на ножните мускули - со истата онаа патетична сериозност со која некогаш одамна протестираше против војната во Виетнам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Во мансардата? Тргни ја раката од скалилата, Вилијаме Финч. Ќе се качам горе и ќе те избркам од тоа гнасно место!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Нишајќи се, тргна по скалилата кон улицата. Градот беше мрачен.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Да, дека полудела! Врескајќи, таа јурна преку скалилата. Тој потрча по неа за да види што ѝ е.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Ние“ чувствуваме потреба по скалила и врвови „Сакаме“ само да погледнеме и да се видиме разиграни над рулетот Додека топчето застанува над нулата и банката собира сѐ Да бидеме војници во непостоечки војни Работници и питачи во ред за дневни потреби деца занесени во “фантастичниот” свет на игрите птици со врзани крилја во железни стеги ланци на вратот и пропишани норми.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Елементите кои го сочинуваа филмот од овој жанр не ми се допаѓаа, елегантни салони, раскошни скалила, луксузни соби за спиење итн.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во „39 скалила“ јунакот запаѓа сред политички собир и импровизира соодветен говор; во „Саботер“, на добротворната приредба, тој сака на граѓанството да му ја разјасни опасната ситуација и така предоцна (сите гледаат надвор) дознава дека му е вперен револвер, и разгласува дека драгоцениот ѓердан е понуден на јавна продажба за добротворни цели; во „Север-Северозапад“ јунакот се наоѓа на аукција во затворен простор, во којшто сите излези се надгледуваат од шпиони - така решава да земе учество во аукцијата, на што организаторите повикуваат полиција што него мирно го одведува.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Витгенштајн ги споредува со скалила кои читателот мора да ги отфрли кога ќе се искачи по нив.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
