руина (ж.)
Идејата за руина, нпр. кај Бењамин, се поврзува со копнежот по архитектура, конструкција која неотповикливо е разорена, но чијшто фантом на тоталитетот сѐ уште ја посетува таа руина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Можеби модерноста е она систематското, било во својата совршена форма, било во својата фрагментарна форма на пропаѓање или руина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Штрчат изглодани руини, а во прозорците местимично е вплетена жица, ’рѓосана, преплетена.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Борхес крај кого седев во Женева, три години подоцна, беше сенка на оној другиот, вистинска руина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ги истоштуваа со тортура и со самување сѐ додека не станеа бедни, лелекаво-човечки руини, кои признаваа сѐ што ќе им се ставеше в уста, се нагрдуваа самите себе, се обвинуваа и се криеја еден зад друг, цимолејќи за милост.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Четворица стражари воведоа во ќелијата една огромна руина од жена на околу шеесет години старост, со големи обесени цицки и со густи прамени бела коса што во борењето ѝ беа паднале на лицето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Јан Лудвик“, рече. „Ти си целосно морално уништен; ти си обична морална руина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Со тоа, ако не се декларирате како народен уметник вие автоматски станувате болшевик и марксист, а штом сте тоа, вие немате духовен свет, не ја сакате татковината (многу години подоцна, откако заминав слушав сѐ уште коментари дека сум заминал затоа што не сум бил никаков патриот!), немате однос кон историјата и редовно имате руина од семејство.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Фрламе мачен поглед на руината и по неколку минутно возење, на патот ни се исправи Ошени.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Еден ден се погледнав во огледало, се вчудовидов од тоа како изгледам… руина.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
