прост (прид.)
Слушајки го чрчорот птичји што достига довде, целиот пролетен брбор — На гусла двоструна свирејќи, покрај патот седнал, го пее ова просјак сед; а јас, пак, прост запишувач, минејќи тука еднаш го запишав од ред до ред.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Организаторската работа не е толку мачна затоа што организаторите често, мислејќи оти нивниот живот е поважен од животот на селаните, ги поставуваа на најмачните работи простите работници или народот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нашата опшност е проста случајност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јас сум црна Циганка, јас сум селанка, името ми е селско, јас сум од сиромашка куќа, сум проста, не знам за ред и чистота...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Таа е и тоа и нешто спротивно, но не нешто спротивно „однадвор“, не како проста и мртва негова разлика, туку како негова жива спротивна страна, појава, особеност, суштина, итн., којашто и го обусловува.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
До Хегел развитокот се сфаќаше само како просто квалитативно или квантитативно растење или смалување, движењето како просторно преместуваше под влијание на надворешна „сила“, човечкиот ум како механичка копија и како механичко дејство или на „материјата“ или на идеите, “a priori” секоја ствар, секоја категорија само тоа што е, само рамна себеси и ништо повеќе.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Затоа таквата логика никојпат не можеше да го замисли „самодвижењето“, туку простото механичко движење на идентични, себеси рамни ствари и категории, под влијание на надворешна „сила“ или божество.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
САВЕТКА: Така де. Јас сум една жена проста, никаде неизлозена, и што се вели зборот: сестра сум ти, и пак не ти го бендисувам табиетот твој запеслија.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Врвете и вие в редови збити селани - мои земјаци, во проста руба, волнени гунаци, - врвете, врвете земјаци!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
- Прост човек, селанец. Мислел дека од меѓата сум му зел две бразди.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Прост народ живеел порано, го чув оддалеку гласот на старецот. - Во сѐ верувал.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И кога Трајко го извади од торбите заирето, меѓу другото светна сребрен крст со гровчиња и две прости бакарни грибнички неподресени ни со стари пари.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа излезе од проста причина што требаше некој настан да се врзе за некоја личност и јас ги зедов оние имиња што ми паднаа во моментот на памет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Низ малиот прозорец се наѕираат по небото студени парчиња срчи, - Благоја лежи неподвижно и мисли за животот на простиот човек за кого коњот значи колку и судбата на неговата челад.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Вистината беше проста и гола како нож: неговите раце не беа способни за битка и предавнички се тресеа, беа престарени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Стариот станува и, да простите, се опашува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Таа е едноставна, проста? исвири му на гостинот, задоволи го, земи му ги парите и оди понатаму.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Оваа желба раскрива сега за трубачот многу поголемо и позначајно отколку што е простата едноставна вистина на професијата: задоволи го гостинот...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Чаршијата ѝ се подбиваше отпрвин, гледајќи ја прослукана, црна и подведена, со прост недоделкан бастун во раката.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Подготовката за работа е проста и брза. Вода за миење нема.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
