проплаче (св.)
Пропиштеа, проплакаа и се зачипчија за децата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Таа плачеше толку многу, си ја проплака целата младост, целата среќа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Дуковци не се шегачат, - рече дедо Димо, кој беше седнат и ја клепаше косата. - Ќе проплаче тревата!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Изгореа Баница, Невеска, Крушево и стотици села; проплакаа илјадници мајки, жени и деца, се наполнија затворите со илјадници невини граѓани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
МАТЕЈ: Не приплачувај. Ништо не ти верувам. Ти нема да ме научиш што морам да правам јас!
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Те паметам, Маноле, му вели Оливера Поточка и му приплакува на рамото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дошол и еден Турчин, ме кренал в раце и рекол: Ова е женско дете, ама машка душа носи и од него сите ќе проплачете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најверојатно дека никој од беговите некогашни пријатели, оттуѓени од неговата сурова алчност, не проплакал над неговиот гроб.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
ВЕРА: Кога пак тато умре и беше продадена нашата куќа и бавчата, мене ми беше страшно навредливо, што некако како додатно се продава и сѐ, сѐ што беше во аглите на куќата и на бавчата потшепнато, на шега кажано и проплакано.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Од кучката на мојот пријател проплака цело село.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Точно е дека од тој нов живот што тој го средуваше имаше и такви поединци кои проплакаа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Замислете си, под управата на румелискиот беглер-бег има харачари петстотини и педесет илјади, значи петстотини и педесет илјади рисјански куќи кои ќе проплачат кога ќе се тропне на нивната порта и за огниште да им се земе по дукат и половина, и повеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сите реки ќе проплачат, сите планини ќе се навалат, и езера ќе пресушат...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тука, јас се надевам, дека наскоро и мајчиното млеко ќе го проплачите... Војска сте!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
