прекутрупа прил.

прекутрупа (прил.)

Колку еден саат што одил, пак нашол извор со вода и чунки одел прекутрупа, на многу места наоѓал јаготки и си јадел.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Можеби помисли дека ќе му биде многу полесно да се искачи отпрвин правугоре, а после да тргне напресрека во една права линија кон таму, бидејќи вака прекутрупа снегот се лизгаше како ѓаволот и тој честопати мораше да оди на сите четири.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Одиме прекутрупа и никој ни збор ни одговор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога ќе дојдат, ми идат прекутрупа и не можам да ги ставам еднододруго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ништо не рече потем; го одврза коњот, го јавна и прекутрупа го потера кон чифликот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нѐ јадат шенци во кланцањето и веќе џагориме прекутрупа, не знаеме да се почекаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе го кусам и јас патот и удирам прекутрупа, сечам низ паркот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Како напредува Алексеј?“, прашувам јас, најмногу за да ги одложам непријатните нешта или да го свртам разговорот кон помирни води; сѐ ми се чинеше дека татко ти е затечен, можеби и збунет од посетата но и од директниот настап на Иван Степанович па смислуваше некои објаснувања во врска со оној проклет Корпус, но не сака што се вели прекутрупа и необмислено да истапи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури кога сторив крст на градите и погледнав кон иконата чудото прекутрупа излета низ прозорецот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дали ќе застанам чудесно смирен до прозорецот или ќе истрчам прекутрупа на скалите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Па сепак, мислев и сѐ уште мислам дека ти го стори тоа прекутрупа. Разбираш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Животот во паника ќе кидне прудолу да провери дали сѐ уште е тоа што мисли дека е: заден миг на свесност кога сѐ се претвора во блиц сеќавање во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност во сублимиран естезис оти нема време да се прераскажува на долго и на широко само извесна веројатност да се искаже без надеж дека ќе биде видено од некого  само извесна пасија по кажувањето  - низ реч, низ слика, низ музика, низ тело, низ плот...  само извесно насетување на вистината според логика која оди прекутрупа во погорниот, во вртложниот круг на небото кога тоа ќе се отвори во екс-та-за! 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)